Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ [Μαρίας Τζιρίτα, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ήταν δέκα ετών η Αλέκα όταν ανακάλυψε την καρτέλα της στην παιδόπολη Καβάλας. Επίθετο δίπλα στο όνομά της δεν υπήρχε. Υπήρχε όμως η λέξη «νόθο» να χαρακτηρίζει την ίδια, και η άγνωστη λέξη «ιερόδουλος» για τη μητέρα της. Εκείνη έχει αφήσει την Αλέκα, έξι χρόνων παιδί, στην παιδόπολη, χωρίς να δώσει ξανά σημεία ζωής, παρά πολλά χρόνια αργότερα. Η Αλέκα πέρασε όλη της τη ζωή παλεύοντας ν’αποδείξει ότι από αγκάθι βγαίνει ρόδο. Όσο κι αν την πλήγωσαν, όσο κι αν την απέρριψαν, εκείνη είχε πάντα μια χρυσή καρδιά γεμάτη αγάπη για όλους. Ο πατέρας που δε γνώρισε ζούσε πάντα μέσα στην ψυχή της, μαζί με τη λαχτάρα της κάποτε να τον συναντήσει.
Ένας αέναος αγώνας επιβίωσης, με συνταρακτικές αλήθειες ζωής στα χρόνια μιας πληγωμένης Ελλάδας. Η Αλέκα, μέσα σε αντίξοες συνθήκες, μέσα σε φτώχεια, μοναξιά, εγκατάλειψη και κάθε είδους δυσκολίες, θα παλέψει να επιβιώσει και να πραγματοποιήσει όλα της τα όνειρα· ανάμεσα σε αυτά, να ξαναβρεί τον πατέρα της.
Όλοι όσοι τη γνώρισαν την ίδια κουβέντα είχαν να πουν γι’ αυτήν: η Αλέκα δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ήταν ένας άγγελος που έπεσε στη Γη κατά λάθος, μια γυναίκα που ήξερε μόνο να αγαπάει…

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Πρόκειται για ένα βιβλίο μέσα στο οποίο, η πραγματική, η ανιδιοτελής, η ουσιαστική αγάπη δίνει χρώμα στις σελίδες του. Δεν μπορώ να κρίνω το βιβλίο για την πλοκή και τη μυθοπλασία της συγγραφέως αφού πραγματεύεται μια αληθινή ιστορία, μπορώ όμως να το κρίνω όσον αφορά τη γραφή και τη λυρικότητα της συγγραφέως.

Η γραφή απλή, κατανοητή, χωρίς φανφάρες και φιλοσοφικές εξάρσεις. Το λεξιλόγιο κατανοητό, κάτι που δείχνει πως η συγγραφέας ξέρει ότι δεν αναφέρεται μόνο σε κοινό με πανεπιστημιακή μόρφωση, αλλά και σε νοικοκυρές και ανθρώπους που απλά τους αρέσει το διάβασμα χωρίς να έχουν απίστευτα πολλές πανεπιστημιακές γνώσεις.

Το μόνο που μου έλειψε από το βιβλίο, είναι η λυρικότητα, θα ήθελα μια πιο γλαφυρή αφήγηση των γεγονότων. Οι σκέψεις της ηρωίδας επίσης. Αν και υπήρχαν αποσπάσματα που περιείχαν τις σκέψεις της Αλέκας, ήθελα πολλά περισσότερα τέτοια αποσπάσματα. Η γυναίκα αυτή, μου γέννησε ένα θαυμασμό, μια συμπόνια μα σε καμία περίπτωση λύπηση για το πρόσωπο της. Ένας ήρωας, ένας σωστός άνθρωπος και πραγματικά θα ήθελα πολύ να μπω στο μυαλό της και να γίνω για λίγο ο εαυτός της. Το βιβλίο είχε έλλειψη μόνο ως προς αυτό αλλά βέβαια δεν μείωνε στο ελάχιστο το έργο.

Μια πολύ καλή παρέα, ένα μάθημα ζωής, μια ωδή στην ανιδιοτελή αγάπη, μια κατάθεση ψυχής της Αλέκας δια χειρός Μαρίας Τζιρίτα. Αξίζει

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σας άποψη για αυτό το βιβλίο;