Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Η ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ [Βίκυς Στουφή, Εκδόσεις Λιβάνη]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ


Στην Αγγλία του 16ου αιώνα, μια μαία καταδιώκεται από έναν αδυσώπητο άρχοντα, καθώς το βρέφος που προσπαθεί να προστατέψει, η Ελοΐζ, φέρει εκ γενετής ένα σημάδι που μοιάζει με τριαντάφυλλο και κληρονομείται από γενιά σε γενιά στις γυναίκες του ίδιου γενεαλογικού δέντρου. Σύμφωνα με μια προαιώνια προφητεία, κάθε γυναίκα με αυτό το σημάδι έχει την ικανότητα να προλέγει το μέλλον, γι' αυτό και η Ελοΐζ αποσπάται βίαια από την αγκαλιά της προστάτιδάς της και καταλήγει στα χέρια του άρχοντα.

Στο παρόν πια, στο Ηράκλειο της Κρήτης, μια εικοσάχρονη κοπέλα ανασύρεται ημιθανής από τη θάλασσα και μεταφέρεται στο νοσοκομείο, όπου ξεψυχά. Λίγο πριν, αποκαλύπτει στον Άγγλο γιατρό που προσπαθούσε να τη σώσει ότι κάποιος Ντάντε την κρατούσε αιχμάλωτη σε ένα κότερο και ότι η αδερφή της, η Δάφνη, που ζει στη Βενετία, κινδυνεύει. Η Δάφνη φέρει το σημάδι του τριαντάφυλλου και βρίσκεται στο στόχαστρο μιας ισχυρής αδελφότητας που καθορίζει τις τύχες του κόσμου.
Οι δρόμοι των ηρώων του δράματος αρχίζουν να διασταυρώνονται, μέσα από ανατροπές, συνωμοσίες, δολοφονίες, έρωτες, σε μια ιστορία που εκτυλίσσεται κυρίως στη Βενετία.


ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Διαβάζοντας το οπισθόφυλλο του βιβλίου, αντιλαμβάνεται κανείς πως πρόκειται για μια δυνατή ιστορία, μια σύγχρονη περιπέτεια με μια πλοκή κινηματογραφική. Αυτό περίμενα κι εγώ, ωστόσο ξεκινώντας το βιβλίο, δεν δικαιώθηκα. Η απόδοση του στο χαρτί δεν ήταν τόσο καθηλωτική όσο περίμενα.

Ενώ ξεκινάει με μια δυναμική και έναν καταιγισμό εικόνων και συναισθημάτων, στη συνέχεια ενσωματώνοντας στην ιστορία το ερωτικό στοιχείο και την έντονη μοιρολατρική διάθεση, χάνεται η ορμή και η ανατρεπτικότητα που απαιτείται να υπάρχει σε βιβλία τέτοιου είδους. Εξαντλητικές περιγραφές κατά τόπους και πολλές λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να λείπουν, ώστε να υπάρξει μια πιο κινηματογραφική πλοκή και οι ανατροπές να διαδέχονται η μια την άλλη, με γρήγορο ρυθμό. Ήρωες πολλοί και διαφορετικοί, όχι τόσο άριστα ψυχογραφημένοι βέβαια, αλλά και πολύ ενδιαφέροντες. 

Βιβλίο με δομή, με απλό και όμορφο λεξιλόγιο, διαβάζεται εύκολα αν και σε κάποια σημεία πιθανόν να κουράσουν τον αναγνώστη οι εξαντλητικές περιγραφές, οι λεπτομέρειες και οι συχνές επαναλήψεις. Η συγγραφέας έχει πολύ ωραίο λόγο, απλό, μεστό χωρίς φιλοσοφικές εξάρσεις, ρεαλιστικό στην αφήγηση, όχι τόσο ρεαλιστικό στους διαλόγους. Νομίζω πως εκεί θέλει δουλειά. Η γραφή της αν μη τι άλλο σε καθηλώνει και σε κάνει να θες να συνεχίσεις την ιστορία και να ανακαλύψεις την κατάληξη. Δίνω συγχαρητήρια για την τελευταία σελίδα όπου σε παραγράφους διηγείται τη ζωή όλων των ηρώων μετά το τέλος της ιστορίας μέχρι και το τέλος τους.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

ΑΙΓΛΗΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗΣ ΓΩΝΙΑ [Τζένης Χειλουδάκη, Εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ξέρεις κάτι φίλε; φίλε μου άγνωστε, κολλητέ ή φίλεχθρε; Είμαι αυτή που είμαι· πλασμένη από άστρα και φως, σκοτάδι και λάβα· πάθος, λάθη και εμμονές, όνειρα, κολλήματα και στραβές· αγαπώ το είναι μου όπως είναι· το αποδέχομαι πια, δεν θα αλλάξω για κανέναν και τίποτα - αυτή είναι και θα είναι η ζωή μου, μέχρι το τέλος.
Αποδέχομαι τον άλλο όπως είναι, απαιτώ όμως να με δεχτούν και εμένα όπως είμαι. Μόνη μου πορεύτηκα 45 χρόνια - μη μου απλώσεις χέρι για να με αλλάξεις. Δεν θα γίνει ποτέ, αν εγώ το επιθυμώ μόνο τότε θα περάσω επίπεδο. Τέρμα οι συμβουλές, τέρμα τα δήθεν. It’s me, και όπως έστρωσα θα κοιμηθώ...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Τζένη Χειλουδάκη. Από το όνομα και μόνο σου έρχονται στο μυαλό πολλά πράγματα. Lifestyle, χλίδα, πασαρέλες, χρήμα, σκάνδαλα, πρόκληση. Η ζωή και οι εμπειρίες της παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Κι εκεί λες πως η ζωή η ίδια είναι η καλύτερη συγγραφέας. Θα μπορούσε να είναι προϊόν μυθοπλασίας, αλλά δεν είναι. Από την Αίγλη στην Κρίση, από τον Παράδεισο στην Κόλαση, από την Κορυφή στα Τάρταρα. Ένας φοίνικας που αναγεννάται από τις στάχτες του και έρχεται να δώσει την δική του κατάθεση ψυχής, να χτυπήσει το κατεστημένο, να πει όσα τον πνίγουν, να λυτρωθεί.

Ένα προκλητικό, ευκολοδιάβαστο ανάγνωσμα, που προκαλεί από το βιογραφικό σημείωμα ακόμα. Όσο τρέχουν οι σελίδες, όσο μπαίνεις όλο και πιο βαθιά στην πολυτάραχη ζωή της Τζένης Χειλουδάκη, από τη μια γοητεύεσαι και από την άλλη σκέφτεσαι, στενοχωριέσαι, ζεις την κάθε στιγμή και είναι σαν να έκανες εσύ τα λάθη. Μαθαίνεις από τη ζωή της, ίσως και να αλλάζεις λίγο τη στάση σου στη ζωή και σε όσα σου δόθηκαν απλόχερα και αναθεωρείς. Εκτιμάς τα όσα μόχθησες και τιμάς τους ανθρώπους που στέκονται βράχοι ακλόνητοι δίπλα σου, συνοδοιπόροι.

Ένα πόνημα, που δεν είναι λογοτεχνικό, με λεξιλόγιο ωμό, με αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο. Θίγει πολλά πρόσωπα, ονοματίζει πολλούς, δίνει την εικόνα του lifestyle και του υπερβολικού χρήματος. Μπαίνουμε βαθιά στην εποχή που όλοι νοιάζονταν για το χρήμα, τη δόξα. Την μέγιστη κρίση που υπέστη ο άνθρωπος. Κρίση συναισθηματική, ψυχική. Μια ζωή γεμάτη εθισμούς, χρήμα και σεξ. Μια ζωή που έχει να σου διηγηθεί πολλά.

Χωρίς λογοτεχνικό οίστρο, χωρις προσεγμένο λεξιλόγιο κάτι το οποίο κάποιον λάτρη της λογοτεχνίας και των μυθιστορημάτων ίσως  τον ξενίσει στην αρχή, έχοντας συνηθίσει σε διαφορετικά αναγνώσματα. Συνηθίζοντας όμως την χειμαρρώδη γραφή της Χειλουδάκη και τις λέξεις που ίδια πλάθει, το διαβάζεις απνευστί, το ρουφάς και δεν το αφήνεις αν δεν το ολοκληρώσεις. Τρια τέταρτα μου πήρε για να το τελειώσω και στο τέλος να πω: "Τι ωραία που πέρασα". Γλαφυρότατη, σε αναγκάζει να ζήσεις εσύ ο ίδιος μέσα από τις αράδες τα γεγονότα και να γίνεις όχι θεατής, αλλά πρωταγωνιστής και να σκέφτεσαι πως ίσως κι εσύ ο ίδιος να έκανες τα ίδια πράγματα με την Τζένη. Από τις λίγες βιογραφίες που απόλαυσα ιδιαιτέρως διαβάζοντας την. Συγχαρητήρια!

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ [Αύγουστου Κορτώ, Εκδόσεις Πατάκη]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η ιστορία μου αρχίζει από το τέλος – το δικό της και το δικό μου. Έτσι ξεκινά το Βιβλίο της Κατερίνας, μιας γυναίκας που πάλεψε μια ζωή με την ψυχική αρρώστια, και που, αν νικήθηκε, έζησε και μεγαλούργησε ταπεινά χάρη στην αγάπη. Μια οικογενειακή σάγκα γεμάτη ζοφερά μυστικά και θανάσιμες ενοχές, ένα βιβλίο μυστηρίου γύρω από έναν αδιανόητο φόνο και τα δυο του θύματα, και μια κατάδυση σε μια ψυχή που συγκλονίζει με το φως και το σκοτάδι της.
Μας λέει η Κατερίνα:
Αυτό το βιβλίο δεν έχει σκοπό να πληγώσει κανέναν, εκτός απ’ αυτούς που θα το διαβάσουν.
Αυτό το βιβλίο, θα πουν, είναι γεμάτο ψέματα. κακοήθειες, ανακρίβειες, παραχάραξη της οικογενειακής μας ιστορίας από ένα μυαλό χολωμένο κι άρρωστο, που γυρεύει εκδίκηση
για τον θάνατο που μόνο του επέλεξε. Ωστόσο εμένα αυτή είναι η αλήθεια μου, κι από κει και πέρα, ο καθείς ας διαλέξει τη λήθη που του ταιριάζει, που τον ανακουφίζει. έτσι είναι αν έτσι νομίζουνε.
Αυτό το βιβλίο με διαλύει.
Αυτό το βιβλίο έχει σκοπό να με διαλύσει, να με κάνει κομμάτια. Μέσα στα κομμάτια μου είμαι. Κι όποιος την ακούσει δεν θα την ξεχάσει ποτέ. 

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Για το εν λόγω βιβλίο, άκουσα και διάβασα πολλές κριτικές. Ένας έλεγε πως είναι ένα υπέροχο βιβλίο, μια καθηλωτική αληθινή ιστορία. Άλλος έλεγε πως δεν τον κάλυψε η ιστορία, δεν είχε πλοκή, δεν είχε σασπένς, δεν ήταν αισιόδοξο, ήταν ψυχοπλακωτικό. Οι τόσο διφορούμενες κριτικές σε ένα συμπέρασμα με οδήγησαν και γι'αυτό το ξεκίνησα, πως αν μη τι άλλο θα είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο. Ή θα το λατρέψεις ή θα το μισήσεις.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ είναι ένα άρτιο βιβλίο. Πολλά τα πρόσωπα, πολλές οι ίντριγκες, πολλά τα συναισθήματα. Είναι ένα ιδιαίτερο ανάγνωσμα, γραμμένο από μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, με ιδιαίτερη γραφή, με ιδιαίτερο λεξιλόγιο και ιδιαίτερη δομή. 

Ενώ όντως δεν υπάρχει πλοκή, ή σασπένς ή ίσως η κινηματογραφικότητα που κάποιος θα ήθελε,  δυσκολεύεσαι να το αφήσεις από τα χέρια σου. Το διάβασα μέσα σε λίγες ώρες, το ρούφηξα κυριολεκτικά χωρίς να κουραστώ στιγμή από τη γραφή του ταλαντούχου συγγραφέα. Καθώς είναι ένα βιβλίο διαμάντι, απαιτείται να το διαβάσεις και μια δεύτερη φορά με λίγη περισσότερη προσοχή και να εμβαθύνεις στους ήρωες, να σου πει ο καθένας την ιστορία του, να βιώσεις μαζί τους τα όσα συμβαίνουν στο βιβλίο.

Το βιβλίο είναι η αφήγηση της ιστορίας της μητέρας του συγγραφέα, που ήταν ψυχικά άρρωστη. Αφήγηση σε α' πρόσωπο, σαν να τα αφηγείται η ίδια η μητέρα του, με καθαρή υποκειμενικότητα και με γλώσσα που σπάει κόκκαλα. Ο συγγραφέας μετουσιώνεται σε Κατερίνα, τσαλακώνεται και μιλά έξω από τα δόντια για ένα θέμα δύσκολο. Θίγει πολλά θέματα και υπάρχει συνεχής εναλλαγή συναισθημάτων που παρόμοια έχω συναντήσει σε μονολόγους στο θέατρο. Ένα βιβλίο πυκνό, μια αφήγηση με εξαιρετική ψυχογράφηση των χαρακτήρων. Ένα καθηλωτικό ανάγνωσμα που αξίζει να διαβαστεί. Γραμμένο από έναν άνθρωπο με κότσια, για ανθρώπους με κότσια και γερό στομάχι. Συγχαρητήρια.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΣΟΥ [Αγγελικής Νικολούλη, Εκδόσεις Καστανιώτη]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Μια νεαρή και όμορφη κοπέλα εξαφανίζεται μες στη νύχτα. Στη μικρή επαρχιακή πόλη, αστυνομία και ντόπιοι λένε ότι χάθηκε στο δρόμο του εύκολου χρήματος. Μια δημοσιογράφος-ερευνήτρια αναχωρεί αμέσως για το ταξίδι της αναζήτησης. Με οδηγό τη διαίσθηση, ξεκινά από ένα παράξενο όνειρο για να φτάσει αργότερα σε μιαν απίστευτη αποκάλυψη. Μπαίνει σ' ένα παρασκήνιο με υπόπτους, όπου ο ένας οδηγεί στον άλλο και όλοι μαζί συμμετέχουν σε μια τρελή ιστορία με γρίφους και αινίγματα. Αναζητά τον ένοχο απ’ τα σημάδια του. Παίζει μαζί του "τη γάτα με το ποντίκι". Μια αλλόκοτη σχέση την δένει με το δράστη. Η παράσταση δείχνει να μην έχει τέλος.

Μια πόλη-μυστήριο, με ανθρώπους που λένε λίγα αλλά ξέρουν πολλά. Ένα κρυμμένο ημερολόγιο, με αμαρτίες από το παρελθόν και προφητείες για το μέλλον. Ίντριγκες, έρωτες και πάθη, σε έντονους, κινηματογραφικούς ρυθμούς, με την αγωνία να μην εγκαταλείπει ποτέ τον αναγνώστη. Μια συναρπαστική περιπέτεια, ένα σενάριο από εκείνα που μόνο η ζωή ξέρει να γράφει.


ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Η Αγγελική Νικολούλη είναι σε όλους μας γνωστή. Δεν είναι ευρέως γνωστό βέβαια το έργο της σχετικά με τη διαλεύκανση πολλών εγκλημάτων και υποθέσεων που οι αρχές δεν κατάφεραν να εξιχνιάσουν. Στο πρώτο της βιβλίο καταγράφει τα γεγονότα όπως η ίδια τα έζησε στην διαλεύκανση μιας υπόθεσης όπου απασχόλησε για καιρό τα media.

Το πρώτο βιβλίο της Αγγελικής Νικολούλη, το οποίο είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, είναι ένα μικρό και ευκολοδιάβαστο αναγνωσμα. Μου πήρε μόλις τρεις ώρες για να το ολοκληρώσω μιας και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.

Φαίνεται από τις πρώτες αράδες πως η συγγραφική ικανότητα της δημοσιογράφου-ερευνήτριας θέλει δουλειά, η αφήγηση σε α' πρόσωπο θυμίζει ρεπορτάζ, αφού είναι απλά η καταγραφή των γεγονότων. Λείπουν τα σχήματα λόγου που χρησιμοποιεί ένας συγγραφέας καθώς και η κινηματογραφική πλοκή που σε τέτοια αναγνώσματα σου κόβει την ανάσα. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς εύκολα να το αφήσει από τα χέρια του ακόμα και όταν ο δολοφόνος σκιαγραφείται έντονα. 

Ωραία ιστορία, πολλοί ύποπτοι, πολλά στοιχεία τα οποία αν είχαν γραφτεί με τρόπο τέτοιο ώστε να μην μοιάζει με ρεπορτάζ θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα από τα ωραιότερα βιβλία αστυνομικού είδους. Ελπίζω η εμπειρία που θα αποκτήσει ως συγγραφέας να δώσει στους αναγνώστες της εξαιρετικά αναγνώσματα.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός