ΑΣΚΙΜ ΘΑ ΠΕΙ ΑΓΑΠΗ [Μαρίας Κωνσταντούρου, Εκδόσεις Ωκεανίδα]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Φτιάχνεις στο μυαλό σου ένα σκηνικό, μια φανταστική πραγματικότητα που θέλεις οπωσδήποτε να ζήσεις. Έπειτα παρακαλάς με όλη τη δύναμη της ψυχής σου να γίνει το θαύμα και να υλοποιηθεί η ευχή σου. Κι έρχεται αυτή η μέρα. Όμως αυτά που ονειρευόσουν δεν μπορούν να σταθούν μόνα τους. Χρειάζονται έναν διάκοσμο για να αναδειχθούν. Αλλά εσύ ξέχασες να οραματιστείς αυτόν τον διάκοσμο. Έτσι το όνειρό σου χάνει τη μαγεία του...
Η Έλλη, ο Δημήτρης, η Κρινάνθη, η Έσμα, ο Όμηρος...
Όλοι τους αποφασισμένοι να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Όλοι χαμένοι σε ένα άνισο παιχνίδι με τη ζωή, έχοντας ερήμην τους συμπαίκτη τον θάνατο. Κι εκεί κοντά τους να ακούγεται ψιθυριστή η φωνή της αγάπης. Στοιχειωμένη από μια προδοσία που δεν ξεχάστηκε ποτέ... Από μια Δευτέρα που αρνήθηκε να έρθει... Από αίμα που ποτέ δεν στέγνωσε... Και ο ψίθυρος γίνεται κραυγή. Όμως και πάλι, λίγοι είναι αυτοί που θα μπορέσουν να ακούσουν το μαγικό κάλεσμά της. Λίγοι θα καταλάβουν πως... Ασκίμ θα πει αγάπη!

Ο ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΜΟΥ

Διαβάζοντας τον τίτλο του νέου μυθιστορήματος της Μαρίας Κωνσταντούρου, πρώτα εμφανίστηκε στο μυαλό μου μια δυνατή ιστορία αγάπης. Διαβάζοντας στο οπισθόφυλλο την περίληψη μπερδεύτηκα λίγο. Έγραφε για όνειρα, έγραφε για μια φανταστική πραγματικότητα, για ένα άνισο παιχνίδι με τη ζωή με συμπαίκτη το θάνατο, για Δευτέρες που δεν ήρθαν και για αίμα που δε στέγνωσε, για ψιθύρους και για κραυγές. Τίποτα από όσα έγραφε δε με προετοίμασε για αυτό που εν τέλει βίωσα διαβάζοντας το βιβλίο. Μου πρόσφερε άπειρα συναισθήματα, καρδιοχτύπι και ενθουσιασμό. Διαβάζοντας το προσεκτικά κανείς θα με καταλάβει απόλυτα.