ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ [Κατερίνας Παπανικολάου, Εκδόσεις Διόπτρα]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η ηρωίδα βιώνει μια καθημερινότητα ήρεμη. Εξαιρώντας ίσως τη θανάσιμη μέλλουσα πεθερά της και κάτι… μικροατασθαλίες του παρελθόντος που δεν φαίνονται να την αφήνουν να ηρεμήσει...
Η αδερφή της ζει με το σύνθημα «άδραξε τη μέρα». Ή ό,τι άλλο της γυαλίσει!
Και η γιαγιά τους μπορεί να θυμίζει διασταύρωση Σφίγγας και στρατηγού εν αποστρατεία, όμως τα μυστικά που κρύβει στην ψυχή της είναι αυτά που θα αγγίξουν τελικά τις καρδιές όλων.

Ένα ερωτικό, χιουμοριστικό ταξίδι των τριών γυναικών στην Αίγυπτο του 2009.
Ένα ρομαντικό, ατμοσφαιρικό «ταξίδι» της γιαγιάς στην Αλεξάνδρεια του 1943.
Όταν αυτές οι δύο περιπλανήσεις καταλήξουν στον ίδιο προορισμό, ίσως μια δεύτερη ευκαιρία αλλάξει την πορεία της ζωής για πάντα.
Κάποιες φορές πριν να είναι πολύ αργά…

Μια ιστορία εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το παρών βιβλίο είναι το πρώτο βιβλίο της Κατερίνας Παπανικολάου που διαβάζω και το διάλεξα διότι φανταζόμουν πως θα έχει μια ιστορική υπόσταση λόγω της χώρας στην οποία διαδραματίζεται πέρα από τη χιουμοριστική διάθεση η οποία ήταν έκδηλη από την αρχή του μυθιστορήματος.

Ωστόσο, ξεκινώντας το βιβλίο δυσκολεύτηκα να το τελειώσω χωρις να μπορώ να βρω το λόγο για το οποίο έγινε αυτό. Βιβλιο με απλό λεξιλόγιο, όχι και τόσο στρωτό λόγο, σαν να ήταν γραμμένο στο γόνατο, πολλές σκέψεις της ηρωίδας χωρίς κάποια εμβάθυνση, με πολλές επαναλήψεις και αδύναμη ψυχογράφηση χαρακτήρων. Οι περιγραφές και ιδιαίτερα αυτές των μνημείων της Αιγύπτου εξαιρετικά αδύναμες και άτεχνα δεμένες με τον ρου της ιστορίας.

Στην ουσία παρακολουθούμε δυο ιστορίες ταυτόχρονα σε αυτό το βιβλίο. Η μια είναι της ηρωίδας η οποία αφηγείται η ίδια σε α' πρόσωπο τα ευτράπελα του ταξιδιού και η άλλη ιστορία είναι της γιαγιάς της ηρωίδας στο παρελθόν σε αφήγηση σε γ' πρόσωπο. 

Οι αλλαγές στην αφήγηση ψιλοκουράζει και στην αρχή μπερδεύει τον αναγνώστη αλλά μετά έρχεται σε μια ροή και κυλάει εύκολα αλλά όχι τόσο ευχάριστα. Βιβλίο χωρις ανατροπές και εικόνες, που σου κρατάει μια παρέα, αλλά δεν σου προσφέρει κάτι παραπάνω. Εύστοχο το χιούμορ της συγγραφέα αλλά η δυνατότητα αφήγησης θέλει δουλειά πιστεύω.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός