Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ [Θάνου Κονδύλη, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ 

Αυτή είναι η τελευταία σελίδα του βιβλίου μου… Δεν ήθελα να ξεχάσω όλα αυτά που συνέβησαν όταν οι Ρωμιοί ζούσαμε στην Πόλη, λίγο πριν τουρκέψει… Όσα λέω είναι η πάσα αλήθεια, γραμμένη από εμένα, την Άννα Παλαιολογίνα Νοταρά, την τελευταία αυτοκράτειρα των Ρωμιών.. 

1453. Λίγους μήνες πριν ξεκινήσει η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος παντρεύεται μυστικά την τρίτη και τελευταία του σύζυγο, την Άννα Νοταρά, κόρη του πρωθυπουργού του. Εκείνη έχει δεχτεί το γάμο προδίδοντας όμως τον μεγάλο έρωτα της ζωής της, τον Βενετό Μαρίνο Κονταρίνι, ταγματάρχη της αυτοκρατορικής φρουράς. Μερικές μέρες μετά το γάμο, ο αυτοκράτορας θα τη φυγαδεύσει από την Πόλη και η Άννα θα καταλήξει στη Βενετία πιστεύοντας ότι έχει χάσει και το σύζυγο και τον αγαπημένο της στην άλωση. Αλλά η μοίρα τής επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. 

Ο Θάνος Κονδύλης αποδίδει με αξεπέραστη παραστατικότητα την τραγική ιστορία της τελευταίας και λησμονημένης αυτοκράτειρας του Βυζαντίου, της Άννας Παλαιολογίνας Νοταρά. Μιας γυναίκας που γνώρισε τον απόλυτο έρωτα μέσα στη δίνη δραματικών γεγονότων που θα οδηγούσαν στην πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Πέρασε σχεδόν τη μισή ζωή της αυτοεξόριστη στη Βενετία, όπου ακολούθησε το κάλεσμα της ψυχής της και αφιερώθηκε στην υπηρεσία του λαού της, των χιλιάδων προσφύγων από την Ελλάδα και την Κωνσταντινούπολη. 

Μια εμπνευσμένη ιστορία γεμάτη από το λυρισμό του έρωτα, το άρωμα της βυζαντινής Κωνσταντινούπολης και τα αιώνια σύμβολα του ελληνισμού.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το έβδομο κατά σειρά μυθιστόρημα του Θάνου Κονδύλη στις εκδόσεις Ψυχογιός θεωρούνταν ένα πολλά υποσχόμενο ανάγνωσμα. Άλλωστε, η άγνωστη στους περισσότερους ιστορία της τελευταίας αυτοκράτειρας του Βυζαντίου πώς να μην γοητεύσει κάθε ένα λάτρη της ιστορικής μυθιστοριογραφίας;

Ενώ ο μύθος με τον οποίο έπλασε την ιστορία ο συγγραφέας και η απόδοση του ως αφήγηση από την ίδια την ηρωίδα ήταν ευφάνταστος η τελική μορφή του μυθιστορήματος δεν έφτασε στο ελάχιστο τις προσδοκίες μου. Η αφήγηση σε α' πρόσωπο αν και ευφάνταστος -όπως προείπα- τρόπος απόδοσης της ιστορίας κατέληξε να είναι μια ρηχή αφήγηση γεγονότων και καταστάσεων με αναφορές σε ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα. 

Εξαντλητικές περιγραφές και αναφορές σε χώρους και ιστορικά γεγονότα, καταστάσεις και βιογραφίες ιστορικών προσώπων που κούραζαν τον αναγνώστη και εμένα προσωπικά με ανάγκασαν να παραλείπω ολόκληρες παραγράφους. Το δέσιμο των ιστορικών αναφορών με τον ρου της ιστορίας φτωχό και δίχως τεχνική. Το λεξιλόγιο που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας ήταν φτωχό στο σύνολο του βιβλίου και κατά σημεία τρομερά λυρικό. 

Διαβάζοντας το βιβλίο προσεκτικά ανακάλυψα αρκετά κενά όσον αφορά την ροή της ιστορίας και μια επιφανειακή προσέγγιση των πραγμάτων. Σαν αναγνώστης και λάτρης τέτοιου είδους βιβλίων θα προτιμούσα περισσότερη εμβάθυνση στο θέμα και τις ιστορικές αναφορές δοσμένες πιο σωστά και δεμένες άριστα με την ροή της αφήγησης. 

Αν και ο μύθος ήταν καλός, το μυθιστόρημα δεν με ενθουσίασε καθόλου και με εξάντλησε.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός