ΛΕΥΚΗ ΟΡΧΙΔΕΑ [Καίτης Οικονόμου, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

«Ήθελα να σου πάρω ένα ρολόι για να θυμάσαι κάθε ώρα και λεπτό πόσο σ’ αγαπώ». Ο Μάρκος έσυρε το δάχτυλό του στην πλατινένια αλυσίδα. «Στο ρολόι αυτό βρίσκεται όλη η αγάπη μου – όλη, ακούς;». 
Σε μια ονειρική παραλία ανθίζουν το καλοκαίρι οι λευκές ορχιδέες της άμμου.  Και στο εύφορο κτήμα δίπλα στην ακτή μεγαλώνουν τέσσερις αχώριστοι φίλοι: ο Νικηφόρος και η Έλλη, δίδυμα αδέλφια, παιδιά του κτηματία· η Φιλιώ, κόρη του θυρωρού του κτήματος· κι ο Αντώνης, γιος ενός φτωχού ψαρά. Οι ακατάλυτοι δεσμοί που τους ένωσαν από τα παιδικά τους χρόνια τούς συνοδεύουν στα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα, αλλά και ως ενηλίκους, όταν η Έλλη αποφασίζει να θυσιάσει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της για να διασφαλίσει το μέλλον του αδελφού της, ενώ η Φιλιώ υποφέρει βουβά από τον χωρίς ανταπόδοση έρωτά της για τον Νικηφόρο. 
Αμείλικτα παιχνίδια της μοίρας και ραδιουργίες αδίστακτων ανθρώπων οδηγούν σε χωρισμούς, προδοσίες και ατυχήματα με τραγικές συνέπειες∙ ωστόσο, σε κάθε σκληρή δοκιμασία υπάρχει πάντα ένα ανεκτίμητο στήριγμα: η αγάπη σε όλες τις μορφές της – ερωτική, αδελφική, φιλική, μητρική. 
Γιατί η αληθινή αγάπη είναι σαν τη λευκή ορχιδέα: ριζωμένη γερά στην άμμο, αψηφά τα καταστροφικά στοιχεία της φύσης και τα αδέξια ποδοπατήματα των ανθρώπων κι ανθίζει ξανά με το πρώτο φιλί της άνοιξης.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Αν και καθαρά συναισθηματικό βιβλίο -κάτι το οποίο δεν προτιμώ- σκέφτηκα να δώσω μια ευκαιρία στο βιβλίο να το διαβάσω για να γνωρίσω συγγραφικά και την Καίτη Οικονόμου. Μπορώ να πω με σιγουριά πως με κέρδισε από τις πρώτες σελίδες του. Η Καίτη Οικονόμου διαθέτει μια δυναμική και γοητευτική πένα που σε κάνει να θες να προχωρήσεις στο ταξίδι του μυαλού και στην ιστορία της.

Η ΛΕΥΚΗ ΟΡΧΙΔΕΑ, πρόκειται για μια ιστορία καθαρά αισθηματική, εξυμνεί την πραγματική, ουσιαστική αγάπη σε όλες τις μορφές της με μια μοιρολατρικη θα έλεγα διάθεση -η οποία θα ήταν αποκρουστική σε κάθε άλλη περίπτωση αλλά η αληθοφάνεια με την οποία την παρουσίασε η συγγραφέας δεν με ενόχλησε καθόλου. Τραγικά πρόσωπα τα οποία βιώνουν δυστυχία με έναν αληθοφανή τρόπο, εξαιρετικά κοντά στην πραγματικότητα.

Στρωτή, απλή και κατανοητή γραφή. Καλή δομή χωρίς συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν, με ροή και πλοκή ενδιαφέρουσα αν και προβλέψιμη. Ναι, θα έλεγα ότι το βιβλίο ήταν αρκετά προβλέψιμο αλλά δεν έχασε τόσο πολύ από την συνολική εικόνα. Συγχαρητήρια!

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός