Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ [Μαρίας Τζιρίτα, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ


Εκείνο το απόγευμα, κάθονταν στο μόλο, πάνω στα δίχτυα των ψαράδων. Της είχε προτείνει ο Λουκάς να καθίσουν να απολαύσουν το ηλιοβασίλεμα. Η Λένα μύριζε τον αέρα, ανάσαινε την αλμύρα της θάλασσας και ρουφούσε τα λόγια του με ακόρεστη δίψα. «Μακάρι να μπορούσες να το δεις, Λενιώ…». «Το βλέπω, Λουκά. Το βλέπω μέσα από σένα. Εσύ είσαι τα μάτια μου».

Ο Λουκάς και η Λένα, η τυφλή φίλη του, αγαπιόνταν από παιδιά. Ονειρεύονταν να παντρευτούν και να ζήσουν ευτυχισμένοι στο χωριό τους. Αλλιώς, όμως, τα ’φερε η τύχη… Τριάντα χρόνια αργότερα, οι ίδιοι πρωταγωνιστές θα ξανασυναντηθούν κάτω από πολύ ιδιόμορφες συνθήκες, σε διαφορετικούς ρόλους αυτή τη φορά. Άραγε, άντεξε στο χρόνο εκείνη η αγάπη; Μια συγκλονιστική ιστορία αγάπης, έρωτα και πάθους, μέσα από δυο μάτια που δεν είδαν ποτέ το φως του ήλιου.


ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Αρχικά θα πω πως αυτό το βιβλίο το διάβασα σε μορφή e-book. Μην το προσπαθήσετε, αν και βγαίνει εύκολα το διάβασμα, είναι πολύ κουραστική αυτή η μορφή των βιβλίων. Άσχετο από την κριτική βέβαια, απλά ήθελα να το αναφέρω.

Πρόκειται για μια ιστορία συνηθισμένη και αρκετά προβλέψιμη με μια μικρή διαφορά. Ο ένας από τους δυο πρωταγωνιστές έχει μια αναπηρία, δεν έχει όραση. Με χαροποίησε πολύ αυτό το γεγονός γιατί σε άλλη περίπτωση θα ήταν απλά ένα συνηθισμένο βιβλίο, αλλά αυτή η μικρή διαφορά το έκανε κάτι παραπάνω: ένα ενδιαφέρον συνηθισμένο βιβλίο.

Η γραφή της κας Τζιρίτα απλή, κατανοητή όπως μας έχει συνηθίσει. Συγγραφικά το βιβλίο είναι διαμάντι κατ'εμέ διότι η δομή των κεφαλαίων είναι πολύ καλή χωρίς να σε μπερδεύει πετώντας από τη μια κατάσταση στην άλλη μέσα στο ίδιο κεφάλαιο. Επίσης, η κα Τζιρίτα κατάφερε και έδωσε πολύ χαρακτηριστικές και παραστατικές περιγραφές των συναισθημάτων,των τοπίων και των σκέψεων.

Παρ'όλα αυτά, είναι μια συνηθισμένη ιστορία όπως προείπα, με αρκετά προβλέψιμη πλοκή στο σύνολο του έργου, πέρα από μερικά σημεία που λες δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Σε πολλά σημεία το συγκινησιακό φορτίο είναι πολύ έντονο. Βέβαια πάντα υπάρχουν περιθώρια για κάτι καλύτερο, όμως είναι μια ευχάριστη παρέα, διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα χωρίς να κουράζει. Μπράβο Μαρία!

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σας άποψη για αυτό το βιβλίο;