ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑ [Ιωάννας Νοταρά, Εκδόσεις Μίνωας]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η εξηνταπεντάχρονη ψυχίατρος Νικολέτα Δαβρή αναπολεί τη ζωή της…
Το ταξίδι της στο παρελθόν ξεκινάει τη δεκαετία του ’60, όταν σε ηλικία δεκαεπτά ετών ζει τον πρώτο της έρωτα με τον Σταύρο Σιδέρη, γιο πλούσιας οικογένειας, στη διάρκεια των διακοπών της στη Λευκάδα.
Τι θα συμβεί όταν κάμποσα χρόνια μετά μια απρόσμενη εγκυμοσύνη θα συγκλονίσει τη σχέση τους λίγο πριν από την απόκτηση του πολυπόθητου πτυχίου της;
O έρωτάς τους θα πρέπει να μετρήσει τις αντοχές του.
Πώς θα αντιδράσει ο αμείλικτος Ιάσονας Σιδέρης, πατέρας του Σταύρου, στον γάμο του γιου του με μια κοπέλα κατώτερης κοινωνικής τάξης;
Πού θα οδηγηθεί η Νικολέτα;
Πώς θα θωρακίσει συναισθηματικά την ψυχή της;
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 μια μοιραία συνάντηση θα ταράξει ξανά τη ζωή της Νικολέτας.
Ποια είναι η μυστηριώδης Εύα;
Πόσα πρόσωπα μπορεί να έχει η εκδίκηση;
Ένα μυθιστόρημα για το μίσος, τη συγχώρεση, τη λυτρωτική δύναμη της αγάπης και την απενοχοποίηση της γυναίκας.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΑ είναι το τρίτο κατά σειρά μυθιστόρημα της Ιωάννας Νοταρά και το πρώτο που διαβάζω εγώ. Το οπισθόφυλλο με συνεπήρε για αυτό επέλεξα να ξεκινήσω τη βιβλιογραφία της με αυτό το βιβλίο. Ωστόσο, με κάθε ειλικρίνεια και αντικειμενικότητα το παρόν μυθιστόρημα δεν ξεπέρασε τις προσδοκίες μου.

Το κατατάσσω ως καθαρά κοινωνικό μυθιστόρημα. Με σημείο αναφοράς μια αγάπη και μια προδοσία πλέκεται ένας μύθος γύρω από την εκδίκηση, το μίσος, τη συγχώρεση, τη λύτρωση, την ανιδιοτελή αγάπη της φιλίας αλλά και την δυναμη που έχει η πραγματική αγάπη και ο έρωτας.

Η συγγραφέας προσπάθησε να αφηγηθεί την ιστορία με έναν διαφορετικό τρόπο, όμως ο συγκεκριμένος τρόπος αφήγησης δημιουργούσε κάποια ερωτηματικά στον αναγνώστη. Η αφήγηση του μύθου από την ίδια την ηρωίδα μέσα από την καταγραφή των αναμνήσεων της, θα περίμενε κανείς να είναι μονόπλευρη και να ρέει με γνώμονα τη δική της αντίληψη και μέσα από τα δικά της μάτια, ωστόσο η ηρωίδα κατέγραφε και γεγονότα στα οποία δεν ήταν παρούσα και ήταν αδύνατον να τα γνωρίζει.

Το μυθιστόρημα στο σύνολό του μου φάνηκε λίγο επιφανειακό. Θεωρώ πως σε κάποια θέματα η συγγραφέας δεν εμβάθυνε όσο θα έπρεπε, κυρίως στην ειδικότητα της ψυχιατρικής. Αρκετές ασάφειες αλλά και εμφανέστατη απόκλιση από το πρωτόκολλο και την δεοντολογία της ειδικότητας αυτής.

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με αργή και λίγο προβλέψιμη πλοκή. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου οι ανατροπές είναι αρκετές και διαδέχονται η μία την άλλη, ωστόσο, όσο η ιστορία προχωρά οι ανατροπές λιγοστεύουν μέχρι που εξαφανίζονται και έτσι στο τελευταίο 1/3 του βιβλίου η συγγραφέας δείχνει να πλατειάζει χωρίς να προσφέρει κάτι στον ρου της ιστορίας.

Βιβλίο με δομή και λόγο που ρέει γρήγορα. Όμως παρατήρησα μια αδυναμία στους διαλόγους και κάποιες επαναλήψεις γεγονότων, πράξεων αλλά και σκέψεων των ηρώων οι οποίες, κατά τη γνώμη μου, δεν εξυπηρετούσαν την πλοκή της ιστορίας ούτε στο ελάχιστο. Αν το βιβλίο ήταν κάτα αρκετές σελίδες μικρότερο και η πλοκή πιο κινηματογραφική τότε ίσως να έλειπαν αυτές οι παρατηρήσεις.

Δεν πρέπει βέβαια να παραλείψω να αποδώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια επειδή ως φόντο στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου υπήρχε η έννοια της ανιδιοτελούς αγάπης της φιλίας αλλά και η δύναμη της συγχώρεσης, της λύτρωσης και της μετάνοιας. 

Καλή η προσπάθεια αλλά δυστυχώς δεν ήταν αυτό που περίμενα. Ελπίζω και εύχομαι τα υπόλοιπα μυθιστορήματα της συγγραφέως να μου εξάψουν περισσότερο το ενδιαφέρον. 

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός