ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ
1522. Μέσα στο απόρθητο κάστρο της Ρόδου, κάτω από την απειλή των πολυάριθμων Τούρκων, η ζωή δεν κοστίζει τίποτα. Ο κόσμος, ιππότες και απλοί πολίτες, ξεκινούν τη μέρα τους χωρίς να ξέρουν αν θα τους βρει η νύχτα, συνεχίζουν όμως να ζουν και να ερωτεύονται, παρά την αγριότητα που ξεχύνεται καταπάνω τους σαν καταιγίδα. Ενώ η πείνα, η προδοσία και ο θάνατος κυριαρχούν, φέρνοντας την ήττα των χριστιανών, ένας καλόγερος προσπαθεί να διαφυλάξει μια πολύτιμη εικόνα της Παναγίας, αγνοώντας τον κίνδυνο που τον περικυκλώνει. Τέσσερις αιώνες αργότερα. Τώρα, οι κάτοικοι του όμορφου νησιού ανεβαίνουν έναν διαφορετικό γολγοθά – αυτόν του φασισμού. Η ανηφόρα είναι δύσκολη, αλλά αντέχουν, αν και ζουν σε μια ζοφερή αβεβαιότητα. Ο κλοιός όλο και σφίγγει, σαν ένα μουσικό ρόντο, που ενώ είναι το ίδιο, η έντασή του αυξάνει μέχρι να φτάσει στην κορύφωση.
Ένα μυθιστόρημα γεμάτο συγκινήσεις, ανατροπές και αλήθειες. Η καθημερινότητα ανακατεύεται με την αντίσταση και την κατασκοπεία και γίνεται αβάσταχτη, αποπνικτική, με την προδοσία να κυριαρχεί τόσο στο πρώτο όσο και στο δεύτερο μέρος, με το θάνατο να καραδοκεί, με την ελπίδα για ζωή να ξεθωριάζει, αλλά να μη χάνεται, μέχρι που το τέλος έρχεται αδυσώπητο αλλά λυτρωτικό.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΜΟΥ
Το τελευταίο μυθιστόρημα της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου είναι ένα από τα λίγα μυθιστορήματα το οποίο με υπέβαλλε σε μια μικρή, γλυκιά και δύσκολη δοκιμασία. Όντας μανιακός αναγνώστης, διαβάζω τις σελίδες σαν να κυλάει ένα ρυάκι. Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα, τις διάβαζα αργά και με σταθερό ρυθμό θέλοντας να αποστηθίσω οποιαδήποτε λεπτομέρεια από αυτό το μικρό διαμαντάκι που μας παρουσίασαν με μια πανέμορφη έκδοση οι εκδόσεις Διόπτρα.
Πρόκειται για ένα αμιγώς ιστορικό μυθιστόρημα, το οποίο δεν εμμένει μόνο στο ιστορικό φόντο που περιβάλλει τον μύθο, αλλά θίγει σημαντικά κοινωνικά ζητήματα όπως η ανάγκη για επιβίωση, η φιλοπατρία, ο έρωτας, τη μισαλλοδοξία, το φανατισμό, την αιώνια συνύπαρξη των ανθρώπων με το διαφορετικό, την αλληλεγγύη αλλά και το καθήκον απέναντι στην πατρίδα για τη διασφάλιση των αξιών καθώς και το ελληνικό πνεύμα.
Με γερές δόσεις ιστορίας, πολλές παραπομπές και προσεγμένη δομή, η συγγραφέας πλάθει ένα μύθο γύρω από δυο ζοφερές μα και άγνωστες στο ευρύ κοινό πτυχές της ιστορίας του νησιού της Ρόδου. Μετά από εξαιρετική έρευνα, η συγγραφέας παραθέτει ιστορικά γεγονότα με μαεστρία δένοντας τα άριστα με τον ρου της μυθιστορίας.
Με φόντο δυο πολιορκίες με πολύ μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ τους και με κοινό σημείο μια εικόνα φτιαγμένη "από ξύλο και ασήμι", η συγγραφέας πλάθει δυο ιστορίες ευφάνταστες και δοσμένες με σαφήνεια, ρεαλισμό και σεβασμό απέναντι στον αναγνώστη. Η εξαιρετική αφηγηματική δεινότητα της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου καθώς και οι πολλές ανατροπές συνδράμουν στην γρήγορη και καταιγιστική ροή του μυθιστορήματος αυτού.
Ο λόγος άμεσος, ρεαλιστικός μα και εικονοπλαστικος ταυτόχρονα χωρίς υπερβολές, ρέει ευχάριστα και μαγνητίζει ακόμη και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Ένα μυθιστόρημα που δεν θα απολαύσετε απλά την ανάγνωσή του αλλά θα σας διδάξει πολλά και σημαντικά πράγματα της ιστορίας της Ελλάδας αλλά θα σας θέσει και ευρύτερους προβληματισμούς σχετικά με κοινωνικά ζητήματα που παραμένουν διαχρονικά.
Το ΑΠΟ ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΑΣΗΜΙ είναι ένα μυθιστόρημα που θα προσφέρει στον αναγνώστη πολλές συγκινήσεις, πολλές ανατροπές, γνώση, διδάγματα και θα διευρύνει τους ορίζοντες του. Με τέτοια συστατικά, νομίζω πως δεν μένει τίποτα άλλο από το να το διαβάσετε σύντομα.
Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σας άποψη για αυτό το βιβλίο;