Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Η ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ [Βίκυς Στουφή, Εκδόσεις Λιβάνη]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ


Στην Αγγλία του 16ου αιώνα, μια μαία καταδιώκεται από έναν αδυσώπητο άρχοντα, καθώς το βρέφος που προσπαθεί να προστατέψει, η Ελοΐζ, φέρει εκ γενετής ένα σημάδι που μοιάζει με τριαντάφυλλο και κληρονομείται από γενιά σε γενιά στις γυναίκες του ίδιου γενεαλογικού δέντρου. Σύμφωνα με μια προαιώνια προφητεία, κάθε γυναίκα με αυτό το σημάδι έχει την ικανότητα να προλέγει το μέλλον, γι' αυτό και η Ελοΐζ αποσπάται βίαια από την αγκαλιά της προστάτιδάς της και καταλήγει στα χέρια του άρχοντα.

Στο παρόν πια, στο Ηράκλειο της Κρήτης, μια εικοσάχρονη κοπέλα ανασύρεται ημιθανής από τη θάλασσα και μεταφέρεται στο νοσοκομείο, όπου ξεψυχά. Λίγο πριν, αποκαλύπτει στον Άγγλο γιατρό που προσπαθούσε να τη σώσει ότι κάποιος Ντάντε την κρατούσε αιχμάλωτη σε ένα κότερο και ότι η αδερφή της, η Δάφνη, που ζει στη Βενετία, κινδυνεύει. Η Δάφνη φέρει το σημάδι του τριαντάφυλλου και βρίσκεται στο στόχαστρο μιας ισχυρής αδελφότητας που καθορίζει τις τύχες του κόσμου.
Οι δρόμοι των ηρώων του δράματος αρχίζουν να διασταυρώνονται, μέσα από ανατροπές, συνωμοσίες, δολοφονίες, έρωτες, σε μια ιστορία που εκτυλίσσεται κυρίως στη Βενετία.


ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Διαβάζοντας το οπισθόφυλλο του βιβλίου, αντιλαμβάνεται κανείς πως πρόκειται για μια δυνατή ιστορία, μια σύγχρονη περιπέτεια με μια πλοκή κινηματογραφική. Αυτό περίμενα κι εγώ, ωστόσο ξεκινώντας το βιβλίο, δεν δικαιώθηκα. Η απόδοση του στο χαρτί δεν ήταν τόσο καθηλωτική όσο περίμενα.

Ενώ ξεκινάει με μια δυναμική και έναν καταιγισμό εικόνων και συναισθημάτων, στη συνέχεια ενσωματώνοντας στην ιστορία το ερωτικό στοιχείο και την έντονη μοιρολατρική διάθεση, χάνεται η ορμή και η ανατρεπτικότητα που απαιτείται να υπάρχει σε βιβλία τέτοιου είδους. Εξαντλητικές περιγραφές κατά τόπους και πολλές λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να λείπουν, ώστε να υπάρξει μια πιο κινηματογραφική πλοκή και οι ανατροπές να διαδέχονται η μια την άλλη, με γρήγορο ρυθμό. Ήρωες πολλοί και διαφορετικοί, όχι τόσο άριστα ψυχογραφημένοι βέβαια, αλλά και πολύ ενδιαφέροντες. 

Βιβλίο με δομή, με απλό και όμορφο λεξιλόγιο, διαβάζεται εύκολα αν και σε κάποια σημεία πιθανόν να κουράσουν τον αναγνώστη οι εξαντλητικές περιγραφές, οι λεπτομέρειες και οι συχνές επαναλήψεις. Η συγγραφέας έχει πολύ ωραίο λόγο, απλό, μεστό χωρίς φιλοσοφικές εξάρσεις, ρεαλιστικό στην αφήγηση, όχι τόσο ρεαλιστικό στους διαλόγους. Νομίζω πως εκεί θέλει δουλειά. Η γραφή της αν μη τι άλλο σε καθηλώνει και σε κάνει να θες να συνεχίσεις την ιστορία και να ανακαλύψεις την κατάληξη. Δίνω συγχαρητήρια για την τελευταία σελίδα όπου σε παραγράφους διηγείται τη ζωή όλων των ηρώων μετά το τέλος της ιστορίας μέχρι και το τέλος τους.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σας άποψη για αυτό το βιβλίο;