ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ [Μαρίας Τζιρίτα, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ο Αχιλλέας Πανόπουλος, μαθητής της τρίτης λυκείου, μια μέρα εξαφανίζεται από προσώπου γης χωρίς καμία προειδοποίηση. Η μητέρα του, η Νατάσα, με τη βοήθεια του διοικητή Δημήτρη Δρίβα, κινεί γη και ουρανό για να βρει τα ίχνη του γιου της. Στην πορεία της έρευνας τραγικά μυστικά, πάθη και λάθη βγαίνουν στο φως και περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

Λίγο καιρό αργότερα, η Νατάσα, από μια τραγική στροφή της μοίρας, θα βρεθεί κατηγορούμενη για την πιθανή δολοφονία του ίδιου της του παιδιού. Ο διοικητής, που έχει αρχίσει να τρέφει ερωτικά αισθήματα γι’ αυτήν, θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να την απαλλάξει από τις κατηγορίες που τη βαρύνουν.

Πού βρίσκεται ο Αχιλλέας; Ποιο τραγικό μυστικό τού αποκαλύφθηκε τη μέρα που εξαφανίστηκε και ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος γι’ αυτό; Θα καταφέρει η Νατάσα να βρει το παιδί της και να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος που τους οδήγησαν ως εδώ; Ή μήπως είναι ήδη πολύ αργά και δε θα έχει την ευκαιρία για μια ζωή από την αρχή;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το βιβλίο ξεκινάει με το ενδιαφέρον στο ζενίθ μέσω της αστυνομικής του χροιάς και της αγωνίας που προκαλείται από την εξαφάνιση του νεαρού Αχιλλέα. Στα πρώτα κεφάλαια βλέπουμε πολλές σκέψεις και πολλά συναισθήματα τα οποία μας βοηθούν να εντρυφήσουμε  στο έργο.  Η αφήγηση γίνεται σε α' πρόσωπο παραδίδοντας μας τις σκέψεις και τις ανησυχίες της Νατάσας, μητέρας του Αχιλλέα. Αυτό βέβαια διακόπτεται κατά διαστήματα όπου η αφήγηση γίνεται σε γ' πρόσωπο.

Παρατηρούμε ένα πλήθος μυστικών και συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν που εντείνουν κατά πολύ το ενδιαφέρον. Αναφέρονται πολλά ζητήματα στις σελίδες του βιβλίου, σχέση γονιών-εφήβου, σχέση μητέρας-πατέρα, η σχέση του εφήβου με την κοινωνία που τον περιβάλλει. Αναγνωρίζουμε τις επιδράσεις των μη υγιών σχέσεων στην επίδραση της ψυχολογίας και της προσωπικότητας των νέων. 

Αν προσπαθήσει να αποκωδικοποιήσει κανείς τους χαρακτήρες θα δει ότι η Νατάσα είναι τα λάθη και οι συμβιβασμοί μας. Ο Αχιλλέας αποτελεί προσωποποίηση της μετάνοιας και της περισυλλογής. Ο Παύλος την έλλειψη κατανόησης που σχεδόν όλοι βιώνουμε. Ο πάτερ Τιμόθεος -ή αλλιώς παππούλης- τη σχέση μας με τα θεία. Ο Δημήτρης το χέρι βοήθειας που όλοι χρειαζόμαστε και η Δάφνη με τη σειρά της την ανιδιοτελή αγάπη που τόσο μας λείπει. Και όλα αυτά συνυφασμένα άριστα με έντεχνο τρόπο στην ανάγκη μας για μια δεύτερη ευκαιρία. Μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Μια δεύτερη ευκαιρία για να διορθώσουμε λάθη του παρελθόντος.

Συγγραφικά το βιβλίο είναι αρκετά καλό. Ωραία δομή, σωστή χρήση λεξιλογίου και γεμάτο σκέψεις και συναισθήματα, κάτι που μου είχε λείψει από το Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ. Η συγγραφέας περιγράφει αρκετά εξιδανικευμένα κάποια πράγματα κάτι το οποίο με ξένισε. Η ροή αρκετά περιληπτική στην αρχή του έργου. Θα μπορούσε να δώσει μια πιο αληθοφανή προσέγγιση των πραγμάτων ρισκάροντας βέβαια την μεγαλύτερη έκταση του έργου. Περνάει πολλά μηνύματα κάτι το οποίο συμβαίνει πάντα με τα βιβλία της Μαρίας Τζιρίτα. Έντονο και αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος, χωρίς να είναι προβλέψιμο βιβλίο. Μπράβο. Βέβαια δεν ξεπέρασε το ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΥΡΙΟ αλλά ξεπέρασε κάποια άλλα προηγούμενα. Συγχαρητήρια!

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ [Πένυς Παπαδάκη, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

«Τα παιδιά όταν είναι μικρά μας αγαπούν. Όταν μεγαλώσουν, μας κρίνουν, κι αν είμαστε τυχεροί, καμιά φορά μάς συγχωρούν».

Έπειτα από δυο γιους, μια κόρη λαχταρούσε να αποκτήσει ο Λάμπρος. Τα καταφέρνει, μα τη μοιραία αυγή χάνει πάνω στη γέννα τη γυναίκα του και όλα αλλάζουν. Το κορίτσι μεγαλώνει ανάμεσα σε τρεις άντρες που την απορρίπτουν και δεν την αγαπούν. Διάγνωση; Συναισθηματική αναπηρία. Κάπου αλλού, μια άλλη κοπέλα μεγαλώνει με αγάπη, αλλά καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι. Η δική της αναπηρία; Σωματική. Άραγε ποια υποφέρει περισσότερο; Οι κόρες της αυγής θα καταφέρουν να ενωθούν για να γεμίσουν τα κενά της μισής ζωής τους; Όπως και να ’χει, όταν η μοίρα αποφασίζει να μιλήσει, κανένας δεν μπορεί να της κλείσει το στόμα.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το παρόν βιβλίο θίγει πολλά θέματα όπως την απόρριψη, τις συνέπειες των πράξεων μας, την έλλειψη αγάπης και στοργής, τις απώλειες και πώς μας επηρεάζουν, το έρωτα, την ανάγκη για αγάπη, την ομοφυλοφιλία. 

Περνάει πολλά μηνύματα για τους ανάπηρους και για τη συμπεριφορά μας απέναντί τους, για τους ανθρώπους που δεν μόχθησαν και ζούσαν από τα έτοιμα και για τις συνέπειες που αυτό έφερε, για την ψυχική δύναμη, για την δύναμη της αγάπης.

Πολύ ωραία θεματολογία. Στρωτή, απλή, κατανοητή γραφή. Σωστή δομή. Όμορφη πλοκή σε ροή χωρίς πολλές αναδρομές στο παρελθόν. Με αρκετές ανατροπές και εύστοχους διαλόγους. Συγγραφικά δεν είναι το αριστούργημα αλλά διαβάζεται πολύ εύκολα, χωρίς διακοπή και χωρίς να σε κουράζει.

Στο τέλος μου φάνηκε πως επικρατούσε η αδικία σε πολύ μεγάλο βαθμό, από όλους τους ήρωες -εκτός των δυο κεντρικών ηρωίδων. 

Οι συμπτώσεις ήταν κάτι λιγότερο από αληθινές κάτι που με ξένισε. Θα μπορούσε να δοθεί μια πιο αληθοφανής παράθεση επεκτείνοντας λίγο το μέγεθος του συγγράμματος. Μια καλή παρέα αν μη τι άλλο. Συγχαρητήρια για τα μηνύματα!

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ [Ρένας Ρώσση-Ζαϊρη, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

H Αλεξάνδρα, η Μαρίνα και η Ελίνα μεγαλώνουν σε ένα αρχοντικό όπου βασιλεύει η αδιαφορία. Έχουν τα πάντα αλλά τους λείπει το πιο βασικό: η αγάπη. Ακολουθούν το πεπρωμένο τους, ερωτεύονται με πάθος, χωρίζουν. Ταξιδεύουν παρέα με τα περιστέρια της καρδιάς τους στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και στην Καλντέρα της Σαντορίνης, πετούν πάνω από τις πλατείες της Φλωρεντίας, χορεύουν με τον ήλιο της ερήμου στη χλιδή των Αραβικών Εμιράτων, προσπαθούν με πείσμα να ανακαλύψουν τι θα πει «σ’ αγαπώ». Σε μια παράλληλη διαδρομή, παρών είναι και ο Δημήτρης, που σμίγει μυστικά με αλήθειες τραγικές, μπλεγμένος εν αγνοία του στον ίδιο οικογενειακό ιστό. Τέσσερις ήρωες που ερωτεύονται, πονούν, χαίρονται, συγκρούονται, αναρωτιούνται ως πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος που αγαπάει. Ίσως και μέχρι το φόνο; Είναι ποτέ δυνατόν; Έχει, άραγε, όρια η αγάπη;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το βιβλίο ξεκινάει με μια ευφάνταστη αστυνομική χροιά, που τονώνει το ενδιαφέρον των πρώτων σελίδων. Στη συνέχεια ξεκινάει η διήγηση 5 ιστοριών, των τριών κορών, ενός ανθρώπου που παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία και της Γεωργίας που παίζει ίσως έναν από τους σημαντικότερους. Κάθε αφήγηση γίνεται σε α' πρόσωπο με αποτέλεσμα να μπορείς να διεισδύσεις στον ψυχισμό και στο μυαλό του ήρωα.

Κάθε μια ιστορία έρχεται και συμπληρώνει την προηγούμενη δίνοντας μας κάποια στοιχεία με τα οποία γίνεται μια καλύτερη ψυχογράφηση των χαρακτήρων.

Πολύ ωραία θεματολογία, έντονες περιγραφές συναισθημάτων, χώρων, τοπίων και κτισμάτων. Αργή πλοκή χωρίς πολλές ανατροπές. Θα μπορούσε να είναι κατά 200 σελίδες μικρότερο και να μην κουράζει τόσο τον αναγνώστη. Μου φάνηκε λίγο προχειρογραμμένο, εντόπισα κάποια λάθη ουσίας στην ιστορία τα οποία με ξένισαν. 

Υπέροχη περιγραφή των ταξιδιών των αδερφών, ωραία αναφορά στην ιστορία του κάθε τόπου. Περνάει πολλά και ωραία μηνύματα σχετικά με την αγάπη και το πως αυτή επιδρά στον ψυχισμό ενός παιδιού, πώς αυτό το παιδί παρέχει αγάπη και αν παρέχει αγάπη. Όπως είπα ωραία θεματολογία αλλά με μια μεγαλύτερη προσοχή θα μπορούσε να είναι αριστούργημα.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

ΤΟ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ [Καίτης Οικονόμου, Εκδόσεις Ωκεανίδα]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η Mαίρη είναι μια μοντέρνα εργαζόμενη κοπέλα που, μετά από μια ερωτική απογοήτευση, κάνει την απερισκεψία να μπλέξει με τον Άρη Aποστόλου, ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο πέντε χρόνια μικρότερό της. O Άρης την ερωτεύεται παράφορα και θέλει να την παντρευτεί, η Mαίρη όμως δεν δελεάζεται από τα μυθικά πλούτη της οικογένειάς του και προσπαθεί να διαλύσει αυτή την αταίριαστη σχέση.

Όμως η λογική, καμιά φορά, εμποδίζει τα πιο βαθιά μας αισθήματα να έρθουν στο φως. Kαι η ζωή γελάει με τα παιχνίδια που μας παίζει και μας αφήνει άναυδους με ό,τι κρύβουμε μέσα μας.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Ξεκίνησα με τόση λαχτάρα αυτό το βιβλίο, γιατί είχα κατενθουσιαστεί από την ΛΕΥΚΗ ΟΡΧΙΔΕΑ της ίδιας, αλλά το τελείωσα με πολύ κόπο. Μου φάνηκε λίγο αδιάφορο σαν βιβλίο. Δεν μου άρεσε η θεματολογία καθόλου. 

Η συγγραφέας δεν ασχολήθηκε με κάτι το συναρπαστικό, παρά με επιφανειακά πράγματα χωρίς να διεισδύει ούτε καν στην έννοια της αγάπης, απλά αναφέροντας γεγονότα που προκαλεί η αγάπη. Κάτι το οποίο έκανε χρόνια μετά γράφοντας την ΛΕΥΚΗ ΟΡΧΙΔΕΑ.Αρκετά προβλέψιμο, χωρίς καμία ιδιαίτερη τροπή στα γεγονότα, αρκετά ρηχοί οι χαρακτήρες. Σε αρκετά σημεία παρατήρησα επαναλήψεις κάτι το οποίο με κούρασε αφάνταστα πολύ.

Παρ'όλα αυτά όμως δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω την γοητευτική γραφή της συγγραφέως, αρκετά περιγραφική σε χώρους και συναισθήματα. Δυναμική γραφή με δυνατούς ωραίους διαλόγους. Το βιβλίο δεν ήταν αυτό που περίμενα, δεν μου κράτησε καν καλή παρέα. Δεν πειράζει, είμαι σίγουρος ότι τα υπόλοιπα θα με ανταμοίψουν.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

ΛΥΤΡΩΣΗ [Γιώργου Πολυράκη, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ο Φώτης Θαλασσινός είναι ένας νέος γιατρός, ρομαντικός και ιδεολόγος, δοσμένος ολόψυχα στο υψηλό λειτούργημά του. Μέσα από την άσκηση της ιατρικής θα βιώσει πολλές φορές την άμετρη ικανοποίηση, την ομορφιά, την αξία και το μεγαλείο της προσφοράς, μα και την αγνωμοσύνη, την πίκρα και τη θυσία. Σύντροφός του πιστός και μεγάλος έρωτας της ζωής του είναι η Άννα. Μαζί θα βιώσουν καταστάσεις που θα τους πείσουν ότι το παρελθόν δε σβήνει ποτέ κι ότι όσο ζεις το κουβαλάς μαζί σου. Καταστάσεις που φωνάζουν πως ό,τι είσαι σήμερα εξαρτάται απ’ όσα βίωσες χθες. Κι ό,τι αποδέχεσαι ή απορρίπτεις σήμερα θα σε διαμορφώσει αύριο. Δε θα λυγίσουν, όμως, και τελικά θα νιώσουν τη ΛΥΤΡΩΣΗ.

Ένα μυθιστόρημα από τις σελίδες του οποίου αναδύεται η βεβαιότητα πως το ξημέρωμα της κάθε μέρας μπορεί να είναι η αρχή μιας καινούργιας ζωής.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Ένα βιβλίο χορταστικό αν μη τι άλλο. Μια απλή διήγηση μιας ιστορίας χωρίς να είναι απρόβλεπτο, ούτε όμως και προβλέψιμο. Ένα βιβλίο συνηθισμένο, με ένα ενδιαφέρον το οποίο γίνεται έντονο μετά το μισό του βιβλίου και για λίγες μόνο σελίδες.

Ίντριγκες, παρασκηνιακές κινήσεις κάποιων ανθρώπων, έρωτας. Κλασσική συνταγή επιτυχίας. Στιγμές στιγμές παρατήρησα πως ο Γιώργος Πολυράκης σε πολλά σημεία επαναλαμβανόταν αναγκάζοντας με να "πηδήξω" παραγράφους κάτι το οποίο θα μπορούσε να μην είχε συμβεί.

Η αναφορά σε ιατρικά περιστατικά εμένα μου άρεσε -διότι ήταν κάτι κοντά στο αντικείμενο μου και ήξερα και την ορολογία- όμως νομίζω πως κάποιοι που δεν έχουν γνώσεις πάνω σε αυτό ήταν ένα σημείο το οποίο θα μπορούσε να παραληφθεί. Οι αναμνήσεις που ήταν πάμπολλες μέσα στο κείμενο με κούρασαν κάποια στιγμή γιατί οι περισσότερες δεν είχαν σχέση με τον ρου της ιστορίας.

Ωστόσο, δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω την γοητεία και την δυναμική της γραφής του κ. Πολυράκη. Όμορφες περιγραφές, είτε τοπίων, είτε συναισθημάτων. Σωστή και πετυχημένη ψυχογράφηση χαρακτήρων και αξιοπρόσεκτη καταγραφή μνημείων και διαδρομών. Απλή, κατανοητή γραφή με σωστή χρήση του λεξιλογίου.

Ένα βιβλίο συνηθισμένο, κάτι στο οποίο δεν μας έχει συνηθίσει ο Γιώργος Πολυράκης που έγραψε βιβλία όπως ΣΙΩΠΗΛΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ, ΔΩΡΟΘΕΑ ΝΤΕ ΡΟΠ - ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ και ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΗ ΠΡΟΤΑΣΗ. Ωστόσο, ήταν από τα πρώτα του βιβλία και τον δικαιολογώ. Ήταν μια καλή προσπάθεια στα πρώτα του βήματα στην λογοτεχνία, όμως δεν ήταν Πολυράκης για μένα.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

ΛΙΩΜΕΝΟ ΜΟΛΥΒΙ [Πασχάλη Πράντζιου, Εκδόσεις Ωκεανίδα]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ένα άδειο κραγιόν, σπασμένα γυαλιά κολλημένα σαν σε καθρέφτη κι ένα λιωμένο μολύβι. Αυτά βρέθηκαν στα χαλάσματα της γκρεμισμένης παρά-γκας, όπου έζησε η Θεώνη τα τελευταία της χρόνια. Μόνο που στα χαλάσματα το λιωμένο μολύβι δεν ήταν ένα. Αμέτρητα λιωμένα μολύβια ξεφτισμένα απ’ τη χρήση, μολύβια που λιώσανε μαζί με τη ζωή. Κι ένα χαρτάκι τυλιγμένο σαν σπίρτο, καλά κρυμμένο μέσα στο άδειο κραγιόν, με τρεις ημερομηνίες ξεθωριασμένες: Σάββατο 13 Αυγούστου 1938, Πέμπτη 13 Αυγούστου 1964, Παρασκευή 13 Αυγούστου 1982. Εκεί μέσα ήταν η Θεώνη".

Ποια ήταν όμως η Θεώνη; Ποιο τρομερό μυστικό της ζωής της σκέπασε τον νου της σαν λιωμένο μολύβι;

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Η διήγηση ξεκινάει με υψηλά τον πήχη. Σε βάζει κατευθείαν στο ζουμί της υπόθεσης. Ξεκινάει μια διήγηση της ιστορίας πριν την γέννηση της κεντρικής ηρωίδος, της Θεώνης, και έπειτα από τη γέννηση της ξεκινάει η δική της ιστορία καθώς παράλληλα παρακολουθούμε και τις ζωές κάποιων άλλων προσώπων τα οποία όμως συμβάλλουν στον ρου της ιστορίας μας. Ένα βιβλίο που κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο από την πρώτη σελίδα αν και δεν έχει κάποια ιδιαίτερη απρόβλεπτη τροπή. Παρασκηνιακές κινήσεις, άνθρωποι του περιθωρίου, αναφορά σε νοοτροπίες στενομυαλιά, κουτσομπολιά κλπ. Η έννοια του μίσους συναντάται πολλές φορές στο βιβλίο, μίσος όμως που κάνει τους ήρωες μαριονέτες στα χέρια των συνεπειών.

Γρήγορη πλοκή, συνεχής αλλαγή του χωροχρόνου - αναδρομές-  που κάνουν πιο ενδιαφέρουσα την πλοκή. Απλό λεξιλόγιο και σωστή χρήση της γλώσσας. Ωμό λεξιλόγιο όπου χρειάζεται, λίγο πιο λυρικό σε άλλα σημεία. Σωστή και ενδιαφέρουσα ψυχογράφηση των χαρακτήρων μέσα από τους οποίους ο αναγνώστης λαμβάνει πολλά μηνύματα για την ζωή.

Ένα ανάγνωσμα πολύ ευχάριστο χωρίς όμως την απρόβλεπτη τροπή. Από ένα σημείο και μετά είναι λίγο προβλέψιμο, όμως δεν παύει να είναι μια καλή, ενδιαφέρουσα παρέα. Το τέλειωσα σε 4 ώρες! Συγχαρητήρια για τη γλώσσα και για την θεματολογία. 

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

ΗΘΕΛΑ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ [Πασχαλίας Τραυλού, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Σπασμένη γέφυρα ο χρόνος, αφότου ο άγριος πόλεμος χώρισε τον Οσμάν και την Ισμήνη. Ο απαγορευμένος τους έρωτας γεννήθηκε στη Σμύρνη και ήταν γραφτό να σβήσει το Σεπτέμβρη του 1922. Τότε που η Ισμήνη έφυγε για την Ελλάδα με το παράπονο ενός αντίο που δεν ειπώθηκε και ένα δαχτυλίδι, κειμήλιο της αγάπης που εναπόθεσε στα σπλάχνα της ένα μυστικό. Της αγάπης που απόμεινε μέσα της σαν ματωμένη σκιά που την έκαιγε παρότι η ζωή της γέμισε ανθρώπους και εμπειρίες που τη σημάδεψαν. Κατοχή, Αντίσταση, Μεταπολίτευση, το μελάνωμα της Κύπρου. Και μέσα σε όλα αυτά άλλες σκιές ανθρώπων, ο Χριστόφορος, η Ρεβέκκα, ο Φραντς, η Ειρήνη. Ο νέος της κόσμος. Εβδομήντα επτά χρόνια μετά, η εγγονή της η Άννα μαθαίνει την αλήθεια την ώρα που προσπαθεί να βγει από τον προσωπικό της λαβύρινθο. Μόνο που το μυστικό της Ισμήνης της στήνει μιαν αναπόδραστη παγίδα που, αντί για την κάθαρση, την οδηγεί σε μια οδυνηρή αυτογνωσία.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το βιβλίο ξεκινάει με μια αναφορά στην μάστιγα του αιώνα, τα ναρκωτικά. Ρεαλιστικός τόνος, ουσιώδης καταγραφή της ανάγκης για καταφυγή σε αυτά και μια καταγγελία κατά των εύκολων λύσεων μέσα από καθημερινές ασχολίες είναι τα σημεία που εντυπωσιάζουν σε αυτό το σημείο. Επίσης παράλληλα παρακολουθούμε και την γέννηση ενός έρωτα. Σε αυτό το σημείο παρατήρησα μια βιαστική ροή και μια περιληπτική περιγραφή του έρωτα.

Έπειτα μεταφερόμαστε στο παρελθόν και εκεί ξεκινάει μια διήγηση ενός άλλου έρωτα, ανεκπλήρωτου λόγω της τότε νοοτροπίας και του "ρατσισμού" απέναντι στο διαφορετικό -θρησκεία, γλώσσα, νοοτροπία. Αναφορές στις προκαταλήψεις της εποχής. 

Στο σημείο της καταστροφής της Σμύρνης, η συγγραφέας συνεχίζει τη διήγηση του έρωτα και αναφέρεται περισσότερο σε αυτόν και στις σκέψεις των δυο πρωταγωνιστών και όχι στον πόνο, τη δυστυχία και την ταραχή που βίωνε εκείνη τη στιγμή ο λαός κατά τον διωγμό. 

Έπειτα ξεκινάει ένα διηγηματικό ταξίδι στον χρόνο γεμάτο έρωτα, παρασκηνιακές κινήσεις, ίντριγκες, θανάτους, δυστυχία, πολέμους και μπόλικη ιστορία.

Παράλληλα παρακολουθούμε και τις σκέψεις και τις προσπάθειες της Άννας για "απαγκίστρωση" από τα ναρκωτικά.

Μετρημένη αναφορά στα ιστορικά γεγονότα τα οποία επηρεάζουν άμεσα τη ροή της ιστορίας. 

Γενικά σαν ανάγνωσμα ήταν καλό, αλλά όχι τέλειο. Δεν άγγιξε τις πύλες του τέλειου γιατί κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν αρκετές οι περιγραφές της δυστυχίας που βίωσαν οι άνθρωποι κατά την καταστροφή της Σμύρνης, τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Εμφύλιο, την Μεταπολίτευση, το Πολυτεχνείο. Θα ήθελα περισσότερες περιγραφές λοιπόν, αυτής της δυστυχίας και όχι τόσο την εμμονή στις σκέψεις και στις εικόνες. Επίσης οι συνεχείς αναδρομές μέσα σε ένα κεφάλαιο από το τώρα στο κοντινό παρελθόν με μπέρδευε λίγο και έτσι αναγκάστηκα να διαβάσω δυο και τρεις φορές την παράγραφο που ξεκινούσε η αναδρομή κάτι το οποίο με κούρασε και δεν βοηθούσε στη ροή των γεγονότων. Η γραφή της Πασχαλίας Τραυλού όπως πάντα γοητευτική, με ωραία χρήση λεξιλογίου. Βιβλίο γεμάτο εικόνες, συναισθήματα και μυρωδιές...

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Η ΝΥΦΗ ΦΟΡΟΥΣΕ ΜΑΥΡΑ [Σόφης Θεοδωρίδου, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Σεπτέμβρης του '22. Η νεαρή Αντριανή καταφτάνει στη Σαλονίκη μαζί με το υπόλοιπο ανθρώπινο κοπάδι των προσφύγων. Πεντάρφανη και ολομόναχη, με δυο μάτια πράσινα, μαγικά σαν τα βοτάνια της, θα βρει στήριγμα σε μια καλοκάγαθη ηλικιωμένη Πόντια. Στο ξεδίπλωμα του χρόνου, με τις ανταλλαγές των πληθυσμών, θα εγκατασταθεί σ' ένα μουσουλμανικό χωριό της Μακεδονίας. Εκεί, ανάμεσα σε ανθρώπους πονεμένους που μιλούν ελληνικά, τουρκικά, ποντιακά κι αρμένικα, και που προσπαθούν να στηρίξουν τις ψυχές και τις ζωές τους, η Αντριανή θα αποθέσει την ευτυχία της στα χέρια του ρωμαλέου Άρη με την ηράκλεια δύναμη. Θα προκαλέσει τη μοίρα φορώντας ένα μαύρο φόρεμα για νυφικό. Κι αυτή θα δεχτεί την πρόκληση… Σε μια Ελλάδα που ανεμοδέρνεται στις θύελλες του εικοστού αιώνα, μια γυναίκα τολμά να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι σε μια κοινωνία, όπου τον πρώτο λόγο έχει ο άντρας και η πεθερά, για να αναδειχτεί πληγωμένη αλλά νικήτρια.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Το βιβλίο αυτό, είναι ένα υπέροχο βιβλίο, γεμάτο συναισθήματα και εικόνες. Μια μοναδική καταγραφή γεγονότων, δυστυχίας, πόνου εξ'αιτίας της προσφυγιάς.

Η συγγραφέας μέσα από τον μύθο της αναφέρεται στην ανασυγκρότηση μιας κοινωνίας από το μηδέν, την ουσία της μόρφωσης, την ανατολίτικη νοοτροπία, τις προκαταλήψεις, τις δεισιδαιμονίες  Και όλα αυτά παράλληλα με το πολιτικό παρασκήνιο της Ελλάδας, με ιστορικά γεγονότα τα οποία έντεχνα αναφέρει η Σόφη Θεοδωρίδου.

Γραφή κατανοητή, με όμορφο λεξιλόγιο. Γραφή σε ροή, χωρίς συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν. Αν και η πλοκή του ήταν αργή, ήταν πολύ καλή, με το ενδιαφέρον αμείωτο από την αρχή ως το τέλος του έργου. 

Ξεκινάει το βιβλίο με δυναμικό ξεκίνημα, κάποια στιγμή λίγο πριν τη μέση κάνει μια κοιλιά αλλά συνεχίζει δυναμικά και πάλι και το τέλος είναι ένα τέλος εν μέρει αίσιο, αλλά δοσμένο με τόση αληθοφάνεια που δεν ξενίζει τον αναγνώστη. Ένα όμορφο ανάγνωσμα με ιστορικά γεγονότα, συγκίνηση και συναισθήματα που νομίζω πως όλοι πρέπει να διαβάσουν. Ένα μυθιστόρημα γεμάτο ρεαλισμό, όμορφη θεματολογία και ωραία δομή.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΑΔΙ [Σοφίας Βόικου, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Το κόκκινο σημάδι που έχει η Αργυρώ στο κορμί της από γεννησιμιού της είναι ένας οιωνός. Στο εξής θα καθορίζει τα βήματά της και θα χαράζει την πορεία της στη ζωή. Από την καταστροφή της Σμύρνης και την απώλεια των γονιών της θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη και θα ζήσει την προσφυγιά, για να καταλήξει σε οίκο ανοχής στην Αθήνα. Η γνωριμία της με τον κόμη Φαμπιέν ντε Φοντέν θα την οδηγήσει στο Παρίσι του Μεσοπολέμου, όπου θα γίνει η μούσα όλων των μεγάλων καλλιτεχνών της εποχής: Πάμπλο Πικάσο, Σαλβαδόρ Νταλί, Αντρέ Μπρετόν, Χένρι Μίλερ. Ακόμα και ο φλεγματικός Τζέιμς Τζόις θα υποκύψει στη γοητεία της. Θα ακολουθήσει η μεταπολεμική Νέα Υόρκη όπου η Αργυρώ, ως διάσημη γκαλερίστα, θα αναδείξει τους καλλιτέχνες που θα σφραγίσουν το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα. 

Το κόκκινο σημάδι θα συνεχίσει να της στέλνει μηνύματα. Μια πρόσκληση εγκαινίων, μια χαμένη φωτογραφία, μια απρόσμενη συνάντηση, και η Αργυρώ θα ’ρθει αντιμέτωπη με κομμάτια της ύπαρξής της που και η ίδια αγνοούσε.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Ένα βιβλίο τόσο γεμάτο, τόσο όμορφο. Είναι το πρώτο βήμα της συγγραφέως και το πρώτο βιβλίο της που διαβάζω και με άφησε κατενθουσιασμένο το αποτέλεσμα.

Ένα βιβλίο με ενδιαφέρον μύθο, γρήγορη και γοητευτική πλοκή -ειδικά στις τελευταίες σελίδες του- γεμάτο ίντριγκες, έρωτα και ενδιαφέροντες ήρωες. Δόλιες συμπεριφορές, πολιτικά παρασκήνια. Ένα βιβλίο γεμάτο συναίσθημα, έρωτα, εικόνες και... ΤΕΧΝΗ. Ναι, φίλοι μου γεμάτο τέχνη. Βιβλίο, που δεν αναφέρεται μόνο στην πολιτική ιστορία του κόσμου, αλλά και στην ιστορία της τέχνης. Η ηρωίδα κατέληξε να είναι από τις πλέον αγαπημένες μου.

Γραφή απλή, κατανοητή. Μια πένα γοητευτική και πολύ δυναμική στο χώρο του πνεύματος. Συγχαρητήρια στη συγγραφέα και της εύχομαι καλή συνέχεια. Να έχει πάντα επιτυχίες!

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ [Θάλειας Κουνούνη, εκδόσεις Λιβάνη]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ


Βράδυ του Ιούλη με χλομό φεγγάρι. Ένας πατέρας κρατά ένα κοριτσάκι αγκαλιά και μπαίνει σε κάποιο κοιμητήριο. Λιγοστό το φως, δεν είναι σίγουρος... Ποιο αγγελούδι κρατά, αλήθεια;
Και τα χρόνια περνούν και το φως λιγοστό και τα χρώματα τόσο πολλά. Χρώματα μιας ζωής!
Ποιανής η ζωή, αλήθεια; Της Άλπεν ή της Ιωάννας;
Κι αυτό δεν είναι απλώς ένα ερώτημα, αλλά και ένα μεγάλο δίλημμα για το κορίτσι
με τα τεράστια μπλε μάτια. Η Άλπεν ή η Ιωάννα πρέπει να πάρει μια απόφαση που χωρίς ένα μαγευτικό κι αληθινό έρωτα, χωρίς το αξεθώριαστο χρώμα της αγάπης, δε θα πάρει ποτέ. Κι αν γίνει αυτό, θα έχει στον καμβά της όλα τα χρώματα της ζωής της εκτός από ένα. Αυτό που έχει η ευτυχία...

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω και είμαι πολύ θετικός στο να διαβάσω και τα υπόλοιπα. Το βιβλίο αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου μυθιστορήματος της Θάλειας Κουνούνη ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ 'ΣΑΙ, Σ'ΑΓΑΠΩ. Εγώ αυτό δεν το ήξερα και προχώρησα κατευθείαν στην ανάγνωση αυτού. Δεν σε μπερδεύει και τόσο αφού είναι μια καινούρια ιστορία, απλά δεν ξέρω κατά πόσο σε προιδεάζει η προηγούμενη ιστορία για την ροή αυτής και κατά πόσο προβλέπεται το τέλος. 

Τέλος πάντων, το βιβλίο είναι πολύ ωραίο, με μεγάλο ενδιαφέρον -ειδικά από τη μέση και μετά, το ενδιαφέρον είναι αμείωτο- και όμορφη ευφυή πλοκή. Οι συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν και η συνεχής εναλλαγής χωρών και τόπων, κρατούν το ενδιαφέρον στο ζενίθ και κάνουν την πλοκή κινηματογραφική.

Η γραφή της συγγραφέως μερικές φορές με κούραζε και θεωρώ αρκετά προφορικό το λόγο του αλλά παρ'όλα αυτά είναι μια γραφή κατανοητή. Όμορφες λυρικές σκηνές γεμάτες σκέψεις, περιγραφές, συναισθήματα και...χρώματα. 

Σειρά έχει το ΚΡΑΤΑ ΜΕ...Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΑΛΠΑΡΕΙ.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΥΡΙΟ [Μαρίας Τζιρίτα, Εκδόσεις Ψυχογιός]

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η Κατερίνα μένει μόνη με δύο παιδιά, όταν ο άντρας της την εγκαταλείπει για μια άλλη γυναίκα, έπειτα από είκοσι χρόνια γάμου. Ο Γιάννης, πλούσιος και όμορφος στα σαράντα πέντε του χρόνια, δεν έχει γνωρίσει ποτέ την αγάπη. Ο Μιχάλης, φιλοχρήματος και αγχώδης σε όλη του τη ζωή, μαθαίνει ότι πάσχει από καρκίνο. Η Μαριλένα, μια εικοσιδυάχρονη κοπέλα, περιμένει τον άντρα των ονείρων της για να ξεφύγει από την καταπιεστική οικογένειά της. Την 1η Απριλίου 2009 αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι εγκλωβίζονται στα χαλάσματα του κτιρίου μιας αμερικανικής τράπεζας ύστερα από  βομβιστική επίθεση.  Μαζί τους κι ένας μυστηριώδης άντρας, ο οποίος, λίγο πριν ξεψυχήσει, τους εξομολογείται ένα τραγικό όσο και απίστευτο μυστικό. Για να τους βοηθήσει να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους; Για να τους παρηγορήσει; Ή μήπως για να τους δώσει μια τελευταία ευκαιρία να βρουν την προσωπική τους ευτυχία; Κανείς δε θα μάθει  ποτέ… Αυτό το μυστικό όμως, που τους δένει με έναν όρκο σιωπής, τους αναγκάζει να δουν τη ζωή τους με άλλο μάτι και να προσπαθήσουν να βρουν την ευτυχία, ακόμα κι αν γι’ αυτούς αλλά και για ολόκληρη τη Γη δεν υπάρχει αύριο…

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο βιβλίο, για μένα το καλύτερο από όσα έχει γράψει η Μαρία Τζιρίτα. Μια ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα, που συνδυάζει αγάπη, έρωτα με την μεταφορά πολλών μηνυμάτων. Πολλοί δεν θα το χαρακτήριζαν καλό, αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτοί θα ήθελαν απλά μια γλυκανάλατη ιστορία αγάπης και έρωτα με αίσιο τέλος.

Πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο, με πολύ καλή δομή και ωραίο δίκαιο και αίσιο τέλος. Μια ευφάνταστη ιστορία, με ωραία πλοκή. Η γραφή όπως πάντα απλή, κατανοητή, με ωριμότητα. Νομίζω με αυτό το βιβλίο η Μαρία Τζιρίτα απέδειξε τη γοητεία της πένας της.

Περνάει πολλά μηνύματα σχετικά με πολλά, με την στάση μας απέναντι στη ζωή, το χρήμα, τον έρωτα, την εργασία ακόμα και για το κάπνισμα. Διδάσκει αυτό το βιβλίο και είναι διαμάντι. Το καλύτερο όπως προείπα της συγγραφέως. Χίλια συγχαρητήρια θα μοιράσω στη συγγραφέα που μου έδωσε την ευκαιρία να την θαυμάσω τόσο και να της χαρίσω με μεγάλη απλοχεριά και αγάπη 5/5 κάτι το οποίο κάνω δύσκολα. Μπράβο και ελπίζω κάθε βιβλίο της να είναι τόσο σημαντικός φορέας μηνυμάτων όσο αυτό. Συγχαρητήρια και πάλι!

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός