ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ
H καρδιά μου κάτι περιμένει και δε λέει να ‘ρθει. Μαραίνεται σαν λουλούδι που γερνάει προτού προφτάσει ο άνεμος να αγγίξει τη γύρη του… Ώσπου ήρθε ο έρωτας… Και είναι ένας έρωτας σαν αρπακτικό… Που αν τον δεις να έρχεται καταπάνω σου, νιώθεις τα πόδια σου να τρέμουν γιατί φοβάσαι την επίθεσή του και ξέρεις ότι δε θα του γλιτώσεις αν πέσεις στα νύχια του…
Άνθιμος, Κυβέλη, Ορφέας, Περσεφόνη, Λάζαρος, Ευρυδίκη, Ορέστης… Πρόσωπα που κρύβουν ζοφερά μυστικά, παίζουν με το μύθο και την αλήθεια, και συνθέτουν ένα περίεργο ερωτικό γαϊτανάκι που δοκιμάζεται στη φωτιά του χρόνου. Με φόντο τις Σπέτσες και με αφορμή μια δολοφονία, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά πως ο συνήθης ύποπτος για τα μεγάλα λάθη και τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα είναι ο απόλυτος, αναρχικός και αδίστακτος έρωτας.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Στα συν του βιβλίου είναι σίγουρα η ευφυής ιστορία που μας περιγράφει η συγγραφέας -αν και ένα σημείο εκτός της πρωταγωνιστικής ιστορίας μοιάζει με ιστορία που έχουμε διαβάσει-, το πλούσιο λεξιλόγιο και ο ωραίος λόγος που χρησιμοποιεί η συγγραφέας, η πληθώρα λεκτικών σχημάτων και παρομοιώσεων καθώς και τα μηνύματα που περνάει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της. Ο έρωτας, ο καθωσπρεπισμός, τα ταμπού και οι προκαταλήψεις που κρατούν στάσιμο τον πλανήτη σε ξεπερασμένες και παρωχημένες αντιλήψεις.
Παρ'όλα αυτά το βιβλίο παρουσίασε μια κοιλιά περίπου στη μέση όπου η συγγραφέας πλατίαζε άσκοπα και έδινε έμφαση σε περιγραφές συναισθημάτων ενώ η πλοκή ήταν προβλέψιμη στην ουσία και όχι στις λεπτομέρειες. Επίσης η επανάληψη σε όλη την έκταση του έργου, ίσως μείωνε λίγο την αγωνία του αναγνώστη αναγκάζοντας τον να πηδάει μερικές παραγράφους.
Από το οπισθόφυλλο περιμένεις ένα δυνατό μυθιστόρημα, το οποίο κατά τη γνώμη μου, αν και είχε μια ενδιαφέρουσα μυθοπλασία και μια ενδιαφέρουσα πλοκή στην αρχή, στη συνέχεια χαλούσε και έχανε την μαγεία την οποία φανταζόταν ο αναγνώστης. Το τέλος επίσης, για τα γούστα μου πάντα, δεν ήταν αυτό που περίμενα, επειδή δεν θέλω όμως να το αποκαλύψω θα παραμείνω φειδωλός στην αναφορά μου.
Το θεωρώ μία άτυχη στιγμή, αλλά μια πολύ καλή προσπάθεια της αγαπημένης Πασχαλίας Τραυλού. Αν είχε περισσότερη αστυνομική χροιά και αν έδινε βάση στο δολοφόνο και στο κουβάρι των μυστικών και όχι τόσο στον έρωτα και στην ανάγκη ενός έρωτα και δεν αναλωνόταν σε άσκοπες περιγραφές τα 2/5 θα γίνονταν 5/5.
Το θεωρώ, επαναλαμβάνω μια άτυχη στιγμή, διότι ΤΑ ΡΟΔΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ που διάβασα με άφησαν έκθαμβο και άφωνο μπροστά στο ταλέντο της Πασχαλίας Τραυλού. Θα συνεχίσω με τη βιβλιογραφία της όμως γιατί πραγματικά με ενδιαφέρει πολύ η οπτική γωνία από την οποία βλέπει τα πράγματα.
Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σας άποψη για αυτό το βιβλίο;