Στη Θεσσαλονίκη τού σήμερα, μια νύχτα κοντά στο ξημέρωμα που η Παλαιών Πατρών Γερμανού είναι βυθισμένη στο σκοτάδι, ο στρατιωτικός γιατρός Άγγελος Μάνεσης βλέπει, από το μπαλκόνι του, στο απέναντι πεζοδρόμιο την ακίνητη σιλουέτα ενός άντρα˙ ο Άγγελος Μάνεσης πιστεύει ότι ο άγνωστος παρακολουθεί το διαμέρισμά του. Λίγο αργότερα συναντιέται μπροστά στο ασανσέρ με μια νέα γυναίκα, που του θυμίζει έντονα την Κιμ Νόβακ, την πρωταγωνίστρια της ταινίας «Δεσμώτης του Ιλίγγου» του Χίτσκοκ. Όταν ξημερώνει, ένας επιχειρηματίας που μένει στον ίδιο όροφο με το γιατρό βρίσκεται άγρια δολοφονημένος στο κρεβάτι του. Από εκείνη τη στιγμή και η δική του ζωή μπαίνει σε θανάσιμο κίνδυνο.
Έτσι αρχίζει μια συναρπαστική ιστορία μυστηρίου, αγωνίας και έρωτα, που εκτυλίσσεται στους δρόμους και στις πλατείες της ερωτικής Θεσσαλονίκης, στα «Λουλουδάδικα» με τις μυρωδιές του φρεσκοκομμένου καφέ και στις ακτές της Αγίας Τριάδας.
Μια ιστορία με συγκλονιστική εξέλιξη και απρόσμενο τέλος, που φανερώνει ότι για τον κάθε άνθρωπο είναι προσωπική επιλογή και ευθύνη του ο δρόμος που θα ακολουθήσει.
Μια ιστορία με συγκλονιστική εξέλιξη και απρόσμενο τέλος, που φανερώνει ότι για τον κάθε άνθρωπο είναι προσωπική επιλογή και ευθύνη του ο δρόμος που θα ακολουθήσει.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ 1/5
Αυτό το βιβλίο σε καμία περίπτωση δεν ξεπέρασε τις προσδοκίες μου, δεν τις έφτασε καν. Το βρήκα πρόχειρο, απλά για να εκδοθεί. Λατρεύω την γραφή του Πολυράκη αλλά αυτό το βιβλίο δεν ήταν Πολυράκης. Η γραφή όπως πάντα ξεκούραστη και χωρίς φανφάρες αλλά το βιβλίο λειψό.
Πρώτον και κυριότερον ο δολοφόνος ο οποίος ξεπετιέται από το πουθενά. Σε όλη την έκταση του έργου, οι ύποπτοι είναι δύο. Ο ένας είναι γνωστός στον αναγνώστη ως χαρακτήρας, ο άλλος άγνωστος ως χαρακτήρας αλλά γνωστός ως μορφή. Δεν υπήρχε μυστήριο αφού ο δολοφόνος από ένα σημείο και μετά είναι προβλέψιμο ποιος είναι, απλά δεν γνωρίζουμε το όνομα του αφού δεν μας το έχει παραδώσει παρά μόνο σε μία παράγραφο στην αρχή του βιβλίου και εκτός αυτού δεν μας παραδίδει την κατάθεσή του, αντ' αυτού όμως κάνει μια μικρή αναφορά σε αυτά που είπε.
Θεώρησα πως οι αναμνήσεις από την Στρατιωτική Σχολή ήταν περιττές διότι δεν προσέφεραν τίποτα στο βιβλίο, ούτε καν την λύπηση. Πραγματικά δηλαδή ποσώς μας ενδιέφεραν όλα αυτά, εμάς τους αναγνώστες. Απλά για να γεμίσουν οι σελίδες.
Δίνω ένα και μοναδικό συν στο βιβλίο, και αυτό είναι η υπόθεση παιδοφιλίας-παιδοπορνογραφίας το οποίο ήταν το καλύτερο σημείο του βιβλίου και το μόνο που άγγιξε ευαίσθητες χορδές. Καλύτερα να πραγματευόταν με αυτό το θέμα ο κ. Πολυράκης και όχι με το δήθεν μυστήριο.
Το βιβλίο ήταν ελλιπές. Θα ήθελα περισσότερους ύποπτους, περισσότερες καταθέσεις, περισσότερο ΜΥΣΤΗΡΙΟ. Πιστεύω πως η πρώτη προσπάθεια του κ. Πολυράκη να γράψει αστυνομικό μυθιστόρημα απέβη μοιραία και θα έλεγα πως ή πρέπει να γυρίσει στο παλιό μοτίβο θεματολογίας ή να μελετήσει καλύτερα αστυνομικά μυθιστορήματα ώστε να μπορέσει την επόμενη φορά να αντεπεξέλθει πλήρως σε αυτόν τον τομέα.
Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σας άποψη για αυτό το βιβλίο;