ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ
Τι θα μπορούσε να συμβεί όταν απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, μεγαλειώδεις μέσα στην ανθρώπινη φύση τους, βρίσκονται άθελά τους μπλεγμένοι στα δίχτυα μιας εξαιρετικά επικίνδυνης συνωμοσίας που απειλεί να εξαλείψει καθετί καλό και αγαθό, κάνοντας τους πάντες υποχείρια ενός αρχομανούς, ιδιοφυούς επιστήμονα;Πώς θα μπορέσει μια αγάπη να γεννηθεί και να ανθίσει σ' έναν κλοιό βίας και θανάτου; Η ελπίδα και η πίστη στην καλοσύνη της ανθρώπινης ψυχής νικά εμπόδια ανυπέρβλητα. Κι αν το τέλος δεν είναι παραμυθένιο, η ίδια η ζωή είναι ένα θαύμα, ένα όνειρο...
Μια κρύα νύχτα του χειμώνα, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, μια γυναίκα μόνη κι αβοήθητη φέρνει στον κόσμο δυο παιδιά. Πεθαίνει. Τα παιδιά χάνονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Όμως, τριάντα τρία χρόνια μετά... Παράξενο παιχνίδι η ζωή - χωρίζει ανθρώπους που θα 'πρεπε να 'ναι παντοτινά μαζί, ενώνει αυτούς που ποτέ δε θα 'πρεπε να έρθουν κοντά. Κι όταν φτάνει η ώρα που στον κόσμο βασιλεύει η παράνοια κι όλα γύρω φαίνονται να καταρρέουν, τότε μια τέτοια αγάπη, έστω κι απαγορευμένη από το νόμο του Θεού και τη δικαιοσύνη των ανθρώπων, έστω κι αν είναι μονόδρομος προς τον γκρεμό και την ολοκληρωτική καταστροφή, είναι ταυτόχρονα ο μόνος δρόμος για την ανάσταση και τη ζωή...
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Θα κρίνω το παρόν βιβλίο χωρίς να λάβω υπ'όψιν μου την συμπάθεια που έχω απέναντι στην συγγραφέα, στην γραφή της και στα υπόλοιπα βιβλία της. Θα είμαι αντικειμενικός. Το βιβλίο να πω την μαύρη και πικρή αλήθεια δεν μου άρεσε, δεν ήταν σαν τα άλλα της Αναστασίας. Δεν ξέρω, ίσως δεν είναι του γούστου μου. Άρχισε να μου αρέσει στις τελευταίες 100 σελίδες, εκεί πραγματικά βρήκα το συναίσθημα και το ενδιαφέρον το οποίο συνήθως στα υπόλοιπα βιβλία της Αναστασίας υπάρχει από την αρχή ως και το τέλος.
Βέβαια δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την ικανότητα αυτής της χαρισματικής συγγραφέως να ξυπνάει συναισθήματα στο τέλος των ιστοριών της και να κάνει το τέλος συγκλονιστικότερο ακόμα και από τις αποκαλύψεις της μέσης. Η λυρικότητα σε όλη την έκταση του βιβλίου είναι εμφανέστατη και το μήνυμα της ελπίδας και της πίστης είναι αυτά που δίνουν πολλά συν στο βιβλίο.
Από την άλλη όμως υπάρχει -φυσικά και υπάρχει, αν δεν υπήρχε θα ανησυχούσα- η αίσθηση ότι στο βιβλίο αυτό -όπως και στα άλλα βέβαια- η Αναστασία κατακεραυνώνει αυτούς που μολύνουν την κοινωνία, τους εξαιρετικά φιλόδοξους, που για να πετύχουν τον σκοπό τους καταλύουν κάθε ηθικό φραγμό, τους ρατσιστές, τους στενόμυαλους (στην αρχή κυρίως). Μια κραυγή αγανάκτησης γοα την διαφθορά και την πραγματικότητα την οποία βιώνουμε και βιώναμε και βιώναμε το έτος που εκδόθηκε το βιβλίο.
Το βιβλίο απλά δεν ήταν του γούστου μου και δεν μου άρεσε όσο περίμενα ότι θα μου αρέσει. Δεν πειράζει όμως, η προσπάθεια αρκεί!!*
Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σας άποψη για αυτό το βιβλίο;