Ξημερώματα Χριστουγέννων του 1984 στο Σπαντάου του Βερολίνου, ένας άνδρας αυτοκτονεί πέφτοντας στα παγωμένα νερά του ποταμού Χάβελ. Ο θάνατός του θα γεννήσει το λύκο της μοναξιάς. Στις 23 Οκτωβρίου του 1994 η άγρια δολοφονία μιας γυναίκας στο Βερολίνο συνταράσσει τη Γερμανία. Εκείνο το βράδυ ο λύκος ούρλιαξε για πρώτη φορά. Η υπόθεση παραμένει ανεξιχνίαστη και μπαίνει στο αρχείο. Χρόνια αργότερα η πανέμορφη νεαρή γυμνάστρια Σοφιάννα Δρανά δε γνωρίζει πως εκείνο που κουβαλά πάνω της την έχει μεταβάλει σε στόχο. Το μόνο που επιθυμεί είναι να ζήσει το όνειρο των πλουσίων με οποιοδήποτε τίμημα. Γι’ αυτό και δε διστάζει να χρησιμοποιήσει την εμφάνισή της για να το πετύχει. Στις 16 Φεβρουαρίου του 2008, χιόνισε πολύ στην Αθήνα και ο λύκος ούρλιαξε ξανά. Η υπαστυνόμος Α΄ Ευρυδίκη Τζελή, που αναλαμβάνει ως βοηθός αστυνόμου Α΄. την υπόθεση μιας πρωτοφανούς δολοφονίας που συγκλονίζει την Ελλάδα. παρατηρεί κάτι που δεν έχει προσέξει κανείς. Από εκείνη τη στιγμή, η ζωή της κινδυνεύει, όμως δεν το γνωρίζει. Σαν ουρλιάζει ο λύκος της μοναξιάς, καραδοκούνε οι μνήμες και ξυπνάει ένας δολοφόνος…
Η Χρυσηίδα Δημουλίδου επανέρχεται δυναμικά στο αστυνομικό μυθιστόρημα με μία ιστορία που εξελίσσεται μεταξύ Ελλάδας και Βερολίνου, η οποία που θα σας αφήσει με κομμένη την ανάσα.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το βιβλίο υπό κανονικές συνθήκες θα τελείωνε σε 2 μέρες, αλλά λόγω άλλων υποχρεώσεων το διάβαζα λίγο λίγο, αλλά πολύ προσεκτικά! Το αποτέλεσμα; Να υποψιαστώ τον δολοφόνο τη στιγμή που ολοκλήρωνα τα 3/4 του βιβλίου. Στο τελευταίο τέταρτο ήρθαν λίγο τα πάνω κάτω, μπερδεύτηκα, αποπροσανατολίστηκα και έχασα τη μπάλα που λένε.
Το βιβλίο στην γενικότερη μορφή του είναι ΑΡΤΙΟΤΑΤΟ. Είναι ένα βιβλίο το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να είχε εκδοθεί στην Αμερική ή έστω στην Ευρώπη και να κάνει τρελή επιτυχία. Ατμοσφαιρικό, αποπνικτικό, ένα θρίλερ με τα όλα του. Οι περιγραφές της Χρυσηίδας, δεν θυμίζουν τίποτα από τα προηγούμενα βιβλία της, κάτι που δείχνει ότι δεν μένει στάσιμη και έντεχνα ελίσσεται στον χώρο της λογοτεχνίας δοκιμάζοντας διαφορετικές τακτικές και όχι την πεπατημένη μεθοδολογία.
Ένα βιβλίο σκληρό, ωμό όπως θα του άρμοζε, χωρίς περιττές περιγραφές και περιττές αναφορές σε γεγονότα. Η συνεχής αναδρομή στο παρελθόν και η γρήγορη ροή των γεγονότων σε ρουφάνε στις σελίδες και δεν σου επιτρέπουν να το αφήσεις από τα χέρια σου. Στάθηκε εξαιρετικά δύσκολο να το αφήσω στο ράφι μου για 3 μέρες σχεδόν ενώ στο μυαλό μου τριβέλιζε η μορφή του δολοφόνου.
Ατμοσφαιρικό όπως προείπα θα μπορούσε άνετα να συναγωνιστεί ακόμα και την Άγκαθα Κρίστι. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα το οποίο σου κόβει την ανάσα με την θριλερική του δομή αλλά και με την ωμότητα των περιγραφών.
Βέβαια το βιβλίο δεν είναι ένα αντικείμενο μόνο προς τέρψην του φιλαναγνωστικού κοινού αφού συνδυάζει, μυστήριο, θρίλερ, έρωτα και ίντριγκες αλλά θίγει και ζητήματα επίκαιρα και διαχρονικά. Οικονομική κρίση, φιλοζωία, facebook. Θίγει κοινωνικά θέματα μέσα από τις ιστορίες των ηρώων και αυτό δείχνει πως η συγγραφέας με εύστοχο τρόπο, ποντάροντας στην ψυχαγωγία που θα προσφέρει το βιβλίο, προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια του αναγνωστικού κοινού της και να του μεταφέρει αξίες (όπως η φιλοζωία) αλλά και να τους τονίσει τους κινδύνους που ελλοχεύουν νέες τάσεις (βλ. facebook).
Συνεχίζω και μένω άναυδος με τον συγγραφικό οίστρο της συγγραφέως και αισθάνομαι πως μπορεί να δώσει ακόμα περισσότερα και είμαι σίγουρος πως θα το καταφέρει. Το βιβλίο αυτό είναι το ΑΡΤΙΟΤΑΤΟ βιβλίο που έχει κυκλοφορήσει. Άρτιο στα πάντα. Δεν άφησε ούτε καρφίτσα να περάσει απαρατήρητη... Συγχαρητήρια στην πολυαγαπημένη Χρυσηίδα, η οποία δεν μας έχει απογοητεύσει ποτέ :)
~Σας παραθέτω και την παραγραφούλα που μου κέντρισε τις αισθήσεις με την υπέροχη παρομοίωση που χρησιμοποίησε η Χρυσηίδα :
...στη ζωή απ'την ώρα που γεννιόμαστε με το πρώτο κλάμα δηλώνουμε ότι μπήκαμε σε μια μάχη, έναν αγώνα για να κατακτήσουμε τη ζωή. Και η ζωή είναι πόνος. Τίποτα δεν χαρίζεται, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όμως οι πολεμιστές έχουν και στιγμές ανάπαυσης για να μπορούν να συνεχίσουν τη μάχη. Αυτή η ανάπαυση ονομάζεται ευτυχία. Πόσο καιρό έχεις να αναπαυθείς;;;;
Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σας άποψη για αυτό το βιβλίο;